Spanje wordt geconfronteerd met € 8 miljard aan juridische claims op het gebied van hernieuwbare energie vanwege de zonne-explosie in het verleden

Toen de werkzaamheden aan Andasol in 2008 begonnen, was het de grootste zonne-energiecentrale ter wereld en de zwarte panelen strekten zich uit over genoeg land om 70 voetbalvelden in het zuiden van Spanje, in de buurt van Granada, te bedekken.

Veertien jaar later is de centrale van 51 hectare, die in totaal 495 GW-h aan stroom per jaar produceert, verwikkeld in een internationale juridische strijd van meerdere miljoenen euro’s tussen de Spaanse regering en een reeks investeerders.

Maar dit is slechts een van de 51 claims van in totaal € 8 miljard waartegen de linkse coalitieregering van Spanje vecht.

De coalitieregering heeft van het opkomen voor hernieuwbare energie een belangrijk beleid gemaakt, maar wordt geconfronteerd met claims van investeerders over een eerdere groene energieboom dat ze miljoenen verschuldigd zijn aan overheidsstimulansen die later door Madrid zijn ingetrokken.

De vorderingen zijn ingediend onder de Handvest Energieverdrag (ECT)een multilateraal verdrag ondertekend door 53 landen dat sinds 1994 van kracht is. Investeerders in de energiesector genieten bijzondere bescherming door het verdrag.

Verschillende Europese landen, waaronder Spanje, hebben onlangs plannen aangekondigd om zich terug te trekken uit het ECT, omdat het volgens hen hun klimaatdoelstellingen bedreigt door energiebedrijven regeringen te laten aanklagen.

Het verdrag bevat een sunset-clausule die inhoudt dat elk land dat vertrekt, gedurende 20 jaar zal worden vervolgd.

Tot nu toe zijn 28 van deze claims opgelost, 21 in het voordeel van de investeerders en Madrid is veroordeeld tot het betalen van € 1,2 miljard aan schadevergoeding voor zaken die het heeft verloren. Spanje heeft geen van deze vorderingen uitbetaald.

Spanje heeft deze vonnissen aangevochten en heeft internationale arbitrageorganisaties verzocht ze nietig te verklaren, daarbij bewerend dat de tribunalen in sommige gevallen partijdig waren.

In andere gevallen heeft Madrid gezegd dat als het het geld zou betalen dat volgens de tribunalen verschuldigd was, dit zou worden opgevat als staatssteun, wat verboden was door de Europese Commissie.

Waarom wordt Spanje geconfronteerd met juridische claims?

In 2007 voerde Spanje verschillende regelgevende maatregelen in om investeringen in de snelgroeiende sector van hernieuwbare energie te stimuleren.

Aanvankelijk was het systeem een ​​enorm succes en trok het de belangstelling van binnenlandse investeerders en internationale bedrijven.

Maar na de hausse kwam de mislukking.

Na de financiële crisis van 2008 was Spanje niet langer in staat om de initiële prikkels te garanderen en tussen 2012-2014 heeft de regering ze met terugwerkende kracht verwijderd, wat leidde tot juridische claims van de investeerders.

Een van deze claims begon in 2013, toen Infrastructure Services Luxembourg SARL en Energia Termosolar BV een arbitrageclaim tegen Spanje indienden bij het International Centre for Settlement Investment Dispute (ICSID), waarin werd beweerd dat het zijn verplichtingen onder het Energiehandvestverdrag had geschonden omdat het prikkels wegnam .

De bedrijven eisten € 196 miljoen aan schadevergoeding. Spanje wees de claim af. Een andere investeerder die bij dezelfde fabriek betrokken was, heeft ook een schadevergoeding geëist.

Zes jaar later oordeelde het tribunaal in het voordeel van de bedrijven en kende het € 101 miljoen toe.

Spanje heeft een verzoek ingediend om de toekenning nietig te verklaren, omdat het zou worden opgevat als staatssteun.

Advocaten van de investeerders zeiden dat ze Spaanse investeringen over de hele wereld zullen nastreven om betaling te verzekeren.

“Het is niet alleen uitzonderlijk, maar ook zeer betreurenswaardig dat Spanje, een prominent lid van de internationale soevereine gemeenschap, ervoor kiest om (deze) prijs niet te betalen, ondanks een definitieve arbitrale uitspraak tegen het land, en daarmee weigert zijn internationale ECT te eren. verplichtingen”, vertelde Nick Cherryman, partner bij Kobre & Kim, die optreedt voor de twee bedrijven in de Andasol-zaak, aan Euronews.

“De situatie is nog buitengewoonder gezien de geopolitiek in de wereld en de verwachting dat soevereine (staten) internationale wetten en verplichtingen moeten respecteren en dubbel ironisch gezien de uitgesproken wens van de Spaanse regering om investeringen in duurzame energieprojecten aan te moedigen.”

De Spaanse regering zei in 2013 dat ze een wet goedkeurde die de verwachte winstgevendheid van “talrijke” hernieuwbare installaties verlaagde.

Zes jaar later kende het die bedrijven een winstgevendheid van 7,39% toe tot 2031, waardoor het aantal claims drastisch afnam.

“Van de 51 claims hebben tribunalen beslissingen genomen over 28 zaken. Eén werd nietig verklaard, de andere wachten op beslissingen. Drie andere claims zijn stopgezet. Door de uitspraken van het tribunaal zijn de gevorderde bedragen aanzienlijk verlaagd. In andere gevallen doet Spanje een beroep op nietigverklaring van de claims”, aldus een woordvoerder van het ministerie van Milieu.

Volgens een recent rapport van Nicos Lavranos, een arbitrage-expert, staat Spanje, een G20-staat, op de tweede plaats in de wereld wat betreft landen die hun schulden niet nakomen, na Venezuela.

Wat betekent dit voor de duurzame toekomst van Spanje?

Ondanks de juridische stappen waarmee Spanje wordt geconfronteerd, blijkt uit een recent rapport van adviesbureau EY suggereerde het behoorde tot de top tien van landen ter wereld voor investeringen in de hernieuwbare sector.

In de recente Spaanse wet op klimaatverandering staat dat de Spaanse economie in 2050 koolstofneutraal moet zijn en dat de uitstoot van broeikasgassen in 2030 met 23% moet zijn verminderd ten opzichte van 1990.

In 2030 moet ook minstens 42% van alle nationale energie uit hernieuwbare bronnen komen.

Lucia Barcena, een onderzoeker van Transnational Institute, een internationale belangenorganisatie, schreef samen met haar collega Fabian Flues een rapport over de juridische strijd genaamd From Solar Dream to Legal Nightmare.

Ze zei dat ondanks de vele rechtszaken waar Spanje mee te maken heeft, ze gelooft dat dit geen invloed zal hebben op haar moderne streven om een ​​krachtpatser op het gebied van hernieuwbare energie te worden.

“Het zijn politieke en beleidsveranderingen, niet investeringsarbitragezaken, die de situatie voor investeerders in hernieuwbare energie in Spanje hebben kunnen verbeteren”, vertelde ze aan Euronews.

Ze zei dat investeerders zich er vaak niet eens van bewust waren dat de rechten die worden geboden door investeringsverdragen zoals het Energiehandvestverdrag, leiden tot een toename van investeringen en dat investeerders vaak niet op de hoogte zijn van verdragen wanneer ze besluiten geld in een land te steken.

Na de hausse in hernieuwbare energie in 2007, zei ze dat kleinere investeerders het moeilijk hadden gevonden om te concurreren met grotere internationale investeerders die het zich konden veroorloven hun zaak voor internationale tribunalen te brengen.

Het Spaanse Hooggerechtshof had deze kleinere bedrijven in het ongelijk gesteld en zei dat de overheidsvoorziening voor deze bedrijven voldoende was.