Waarom kijken naar gehaat The Real Housewives toch een lekker gevoel geeft

“Veroordeel me niet”, schreeuwt Real Housewife Taylor Armstrong. Ze wijst daarbij naar haar deelnemer Camille Grammer. “Je hebt geen idee wat ik heb meegemaakt!”

Het is een van de bekendste scènes van The Real Housewives of Beverly Hills. Taylor had toen net een aantal kwetsbare details over haar verleden gedeeld. Ze scheidde, verloor haar ex-man aan zelfdoding en vertelde over haar ervaringen met huiselijk geweld. Maar Camille veroordeelde die onthullingen.

Dat viel bepaald niet goed, blijkt uit de aflevering Malibu Beach Party From Hell. Terwijl ze op een huisfeestje tekeergaat tegen Camille, moeten andere deelnemers Taylor vasthouden. De scène is voer voor melige memes op internet. Maar eigenlijk was de situatie vooral erg treurig. Waarom smullen we dan toch van dit soort beelden?

“Emotie”, is de afgemeten eerste reactie van mediapsycholoog Mischa Coster tegenover NU.nl. Die emotie kent twee kanten: medeleven of leedvermaak, legt hij uit. “Mensen identificeren zich met iemand en voelen met ze mee, of winden zich juist op over hoe belachelijk hun gedrag is als ze zichzelf er niet in terugvinden.”

Soms gaat dat vermaak nog verder. Onderzoek van de Universiteit Twente wijst namelijk uit dat we ook naar reality-tv kijken om onszelf superieur te wanen ten opzichte van de deelnemers. En ook dat is voor veel mensen een lekker gevoel.

Een goede programmamaker speelt daarop in, meent Coster. Want als een programma veel emotie oproept, stijgen de kijkcijfers. “Zonder emotie wordt The Real Housewives een informatief programma over hoe het is om huisvrouw te zijn. En dat weten de meeste mensen wel.”

Deelnemers worden dan ook volop gescreend. Kunnen mensen zich met hen identificeren, of zijn het juist excentriekelingen? En hoe waarschijnlijk is het dat ze een conflict met de rest van de cast veroorzaken? Deze kenmerken vergroten de kans dat iemand zich bij de cast mag voegen. Coster: “Want zo weet de redactie vooraf al dat er bijvoorbeeld slaande ruzie kan ontstaan.”

Tijdens het castingproces voor The Real Housewives of Amsterdam is gezocht naar vrouwen die vergelijkbaar zijn met die uit de andere series, vertelt hoofd Non Scripted bij Videoland Barry Schneider. “Ze leven een jetset leven, zijn niet bang om dingen uit hun persoonlijke leven te delen en nemen geen blad voor de mond.”

De cast wordt uiteindelijk gevormd door Cherry-Ann Person, Djamila Celina, Hella Huizinga, Kimmylien Nguyen, Maria Tailor, Sheila Bergeik en Susanna Klibansky. We volgen hun jetsetleven en zien de groep af en toe bij elkaar komen voor een etentje, luxe evenement of potje tennis.

“Ik heb deze vrouwen even gescand en geloof me: drama is coming“, belooft Djamila aan het begin van de trailer. In een volgend shot zien we Sheila huilen terwijl ze zich afvraagt hoe mensen zo gemeen kunnen zijn. Weer een andere deelnemer vraagt zich hardop af waar ze is beland.

Tijdens de pilot van het programma was er ook al “gedoe” tussen deelnemers Kimmylien en Maria, vertelt Schneider. “Hiermee lieten de vrouwen direct zien dat ze niets uit de weg zouden gaan. Wel of geen camera’s.” Veel mensen zetten hun vraagtekens bij deze werkwijze. Want is het eigenlijk wel netjes om een cast te selecteren op drama? Of moeten mensen tegen zichzelf in bescherming worden genomen?

Mediapsycholoog Coster is daar duidelijk over: “De deelnemers hebben toch gewoon een contract ondertekend? Ze weten waar ze aan beginnen.” Schneider: “Ja, de Real Housewives beseffen heel goed dat ze het niet altijd eens zullen zijn met elkaar en dat daar veel reacties op zullen komen. Het is daarom belangrijk dat we de vrouwen hierin goed begeleiden.”

Ook de kijkers vellen hun oordeel – en dat is niet altijd mals. Veel mensen spreken na het optreden van de Amsterdamse ‘huisvrouwen’ bij talkshow BEAU hun verbijstering en walging uit. Djamila wordt door sommigen beschouwd als ‘queen’, anderen vinden haar enorm irritant.

Vooral Maria krijgt het te verduren met haar uitspraak dat je enorm opknapt van het stomen van je vagina. Ook presentator Beau van Erven Dorens doet er aan de talkshowtafel lacherig over. Het deert Maria ogenschijnlijk niet. “Ik denk dat we allemaal best stevig in de schoenen staan”, legt ze schouderophalend uit.

Djamila laat in hetzelfde gesprek weten dat het drama dat ze in de trailer beloofde, werkelijkheid is geworden. Ze kan niet langer met elke deelnemer door één deur. Maar, zo benadrukt ze: “Als je geeft, moet je ook kunnen nemen.”