Er is een nieuwe pensioennorm voor ambtenaren: aanvullende besparingen

Eind vorig jaar werd het Congres aangenomen en ondertekende president Biden de SECURE 2.0-wetgeving als onderdeel van de Omnibus-uitgavenwet. De inwerkingtreding van deze wetgeving is een duidelijk signaal dat beleidsmakers de diepte begrijpen van het angstaanjagende tekort aan pensioensparen waarmee miljoenen Amerikanen worden geconfronteerd. Er zijn veel redenen voor de pensioencrisis in het land – van stijgende kosten tot minder pensioenen tot een langere levensverwachting.

Ondanks deze uitdagingen heeft een deel van het personeelsbestand een stabiele basis als het gaat om pensionering: het personeel van de staat en de lokale overheid. Tegenwoordig heeft de overgrote meerderheid van de staats- en lokale werknemers een DB-pensioen (Defined Benefit) en bijna driekwart van de overheidsmedewerkers neemt deel aan de sociale zekerheid. Veel staats- en lokale werknemers krijgen ook een medisch plan voor gepensioneerden aangeboden door hun werkgever en hebben toegang tot aanvullende individuele pensioenspaarplannen, vergelijkbaar met 401 (k) -rekeningen in de particuliere sector.

Maar er zijn groeiende zorgen dat zelfs met deze belangrijke voordelen, ambtenaren tekort kunnen schieten als het gaat om toereikend pensioeninkomen. Sterker nog, recent onderzoek van Aon
AON
en het National Institute on Retirement Security, Het echte werk voor de publieke sectoronderzoekt de pensioneringsbereidheid van ambtenaren.

De ambtenaren in het “basisscenario” van het rapport hebben toegang tot drie belangrijke pensioenvoorzieningen: pensioen, sociale zekerheid en gezondheidszorg voor gepensioneerden. De analyse geeft aan dat zelfs met deze uitkeringen de werknemers van de openbare diensten nog steeds tekort zullen schieten als het gaat om het voldoen aan hun pensioenbehoeften. Uit het onderzoek blijkt dat werknemers tijdens hun loopbaan vier tot zes procent van hun salaris extra op een aanvullende pensioenspaarrekening moeten sparen om volledig te kunnen voorzien in hun verwachte financiële behoeften wanneer ze met pensioen gaan.

Het is belangrijk op te merken dat werknemers met een DB-pensioenregeling het veel beter doen dan dezelfde werknemers in een kostenequivalente toegezegde-bijdrageregeling (DC). In feite zou een overheidswerknemer die alleen in een DC-regeling spaart, een pensioentekort hebben dat bijna drie keer zo groot is als dezelfde werknemer die deelneemt aan een DB-pensioenregeling. Hierbij wordt ervan uitgegaan dat de werknemer en de werkgever elk zes procent van het loon bijdragen aan de DC-regeling, en dat de regeling tijdens de werkjaren hetzelfde rendement op investeringen verdient als de pensioenregeling.

Een andere belangrijke factor waarmee rekening moet worden gehouden bij het nadenken over de bereidheid om met pensioen te gaan, is geslacht. Vrouwen lopen bijvoorbeeld doorgaans een grotere achterstand op dan mannen als het gaat om pensionering. Het scenario is veel slechter voor vrouwen zonder pensioen. Meer dan 90 procent van de vrouwen in een DC-plan loopt aanzienlijk achter op de pensioenspaardoelen, maar slechts drie procent van de vrouwen in het pensioenplan zal meer dan vier keer minder verdienen. Natuurlijk is de levensduur een sleutelfactor, gezien het feit dat vrouwen doorgaans langer leven dan mannen, en daarom eerder geneigd zijn hun pensioenbronnen uit te putten. Dat gezegd hebbende, 85 procent van de mannen zit ook aanzienlijk onder het doel in het DC-plan.

Uit het onderzoek blijkt ook dat vooral vrouwen die alleen in een DC-regeling sparen een langlevenrisico lopen. Terwijl zowel de DB- als de DC-plandeelnemers een groter tekort aan behoeften zagen naarmate ze langer leven, was het toegenomen tekort veel groter voor het DC-plan omdat die pensioenmiddelen kunnen worden overleefd. Lijfrentemiddelen zoals sociale zekerheid, een pensioen en een medisch plan voor gepensioneerden maken gebruik van risicopooling en worden verstrekt voor het leven, ongeacht de levensduur. Daarom zijn pensioenen zo’n cruciale bron van steun voor gepensioneerde vrouwen.

Leeftijd is een andere belangrijke factor, aangezien de pensioenuitdaging in de loop van de tijd groter wordt. Gezien het feit dat trends in de gezondheidskosten en langere levens naar verwachting meer gevolgen zullen hebben voor jongere werknemers, is de kans groter dat meer jongere werknemers tekortschieten in het DC-basisscenario.

De belangrijkste afhaalmaaltijden van Het echte werk: toegang tot een pensioen, sociale zekerheid en gezondheidszorg voor gepensioneerden garanderen niet langer een veilig pensioen voor overheidspersoneel gezien de stijgende gezondheidskosten en het langere leven. Het rapport maakt duidelijk dat zelfs overheidsmedewerkers met hoge uitkeringen er mogelijk niet in slagen een toereikend pensioeninkomen te bereiken dat aan hun individuele pensioenbehoeften voldoet. Dit geldt met name voor vrouwen, werknemers met minder genereuze uitkeringen en jongere werknemers.

Pensioenuitkeringen hebben staats- en lokale overheden lange tijd een concurrentievoordeel gegeven ten opzichte van werkgevers in de particuliere sector. De publieke sector kan meestal niet concurreren op salaris, maar de langzame afbouw van pensioenuitkeringen in de private sector is een manier geweest om overheidspersoneel te werven en te behouden. Ambtenaren zijn vaak bereid lagere salarissen te accepteren voor de belofte van pensioenzekerheid na een leven lang openbare dienst. Dat voordeel zou kunnen verminderen als beleidsmakers de pensioenen en de ziektekostenvergoedingen voor gepensioneerden zouden verlagen.

Hoewel het niet te ontkennen valt dat de meeste staats- en lokale overheden solide pensioenuitkeringen blijven bieden, zal het van cruciaal belang zijn voor zowel werknemers als werkgevers om te begrijpen wat zich aandient als een “nieuwe pensioennorm” die een aanvullende besparing van ongeveer vier tot zes procent vereist. van werknemers om een ​​veilig pensioen te bereiken. Elke individuele situatie zal anders zijn, maar openbare werkgevers en werknemers moeten gehoor geven aan de wake-up call dat het pensioenlandschap inderdaad is verschoven. En dat is een duidelijke indicatie dat de pensioenspaaracties ook in de publieke sector moeten verschuiven.