Is het tij gekeerd voor de Europese banken?

2022 had het jaar moeten worden dat eindelijk enige verlichting bood aan de voortdurend in moeilijkheden verkerende Europese bankensector.

In plaats daarvan spanden een oorlog, een energiecrisis, een recessie en een op hol geslagen inflatie samen om de langverwachte voordelen van de eerste betekenisvolle renteverhogingen in tien jaar te ondermijnen.

Als gevolg hiervan, en ondanks enorme winsten in de hele regio, bleven beleggers weg omdat pessimisme over toenemende wanbetalingen en mogelijke meevallers zwaarder wegen dan het optimisme over hogere dividenden en terugkopen.

“Er is nog steeds fundamentele nervositeit over de sector”, zegt Magdalena Stoklosa, analist bij Morgan Stanley. “Er is weinig vertrouwen dat banken opnieuw kunnen bedraden, ondanks het feit dat de balansen solide, liquide en zeer goed gekapitaliseerd zijn, en de winstgevendheid is verbeterd.”

Morgan Stanley schatte dat de winst vóór voorzieningen van Europese kredietverstrekkers in 2022 met 16 procent zal stijgen en volgend jaar nog eens met 8 procent. Verwacht wordt dat ze vanaf nu tot het einde van volgend jaar ten minste € 100 miljard zullen terugbetalen via dividenden en terugkoop van eigen aandelen, met nog eens € 31 miljard aan overtollig kapitaal om meer terug te geven of verliezen op leningen uit de recessie op te vangen.

De langverwachte renteverhogingen van de centrale banken hebben de winst gedrukt door dramatische stijgingen van de netto rente-inkomsten (NII), aangezien het bedrag dat in rekening wordt gebracht voor leningen sneller is gestegen dan het tarief dat op deposito’s wordt uitbetaald.

Die meevaller heeft echter weinig verandering gebracht in het langetermijnsentiment.

De referentie-index van Europese banken is dit jaar met 5,8 procent gedaald en de vergelijkbare index in het VK steeg slechts met 4,5 procent.

Stresstesten van het systeem

Net als in 2018 – gezien als een dieptepunt na de crisis voor de sector – handelen slechts twee van de 20 grootste Britse, Franse, Duitse, Italiaanse, Spaanse, Scandinavische en Zwitserse banken boven boekwaarde: vermogensbeheerder UBS en het Zweedse Nordea.

Maar sommigen suggereren dat de buitengewoon turbulente omgeving van de afgelopen drie jaar eerder als een stresstest dan als een reden tot ongerustheid moet worden gezien.

“Als je de mensen had verteld dat we een oorlog in Oekraïne gaan krijgen, een recessie, de LDI-pensioenen opblazen en laatcyclische episodes zoals de ineenstorting van FTX en Europese banken nog steeds beter zouden presteren dan de markt, dat is een behoorlijk veerkrachtige prestatie na wat was naar hen gegooid”, zegt Stuart Graham, mede-oprichter van Autonomous Research.

“2022 heeft ons geleerd dat we nederig moeten zijn”, voegde hij eraan toe. “Het is een ‘laat het me zien’-verhaal om te bewijzen dat banken goedkoop zijn. Veel beleggers willen het eerst zien voordat ze het geloven.”

Bankbestuurders van Barclays tot UBS hebben in de VS charme-offensieven gevoerd om dat verhaal te verkopen, waarbij ze hogere uitbetalingen en strikte kostencontroles beloven. Andrea Orcel van UniCredit heeft toegezegd om tegen 2024 € 16 miljard aan kapitaal terug te geven aan de aandeelhouders, omdat hij probeert de aandelenkoers te verhogen en een loonsverhoging voor zichzelf te winnen.

Maar de erfenis van ondermaatse prestaties sinds de crisis van 2008 is moeilijk van zich af te schudden. In mei dumpte Capital Group – een van de weinige actieve investeerders die Europese banken steunen – voor 7 miljard euro aan aandelen nadat werd geconcludeerd dat de schade van een recessie groter zou zijn dan de voordelen van renteverhogingen.

“In de afgelopen 13 jaar is er veel aandacht geweest voor herstel, herstructurering en implementatie van regelgeving. Kapitaal en investeringen zijn daar naartoe gegaan in plaats van te innoveren en groei te stimuleren. . .[this]heeft een blijvende korting op banken achtergelaten’, zei Lloyds-topman Charlie Nunn.

“Mensen beschouwen ons als een graadmeter voor de Britse economie. . . Als het vertrouwen wordt hersteld, zullen we automatisch een veel sterkere aandelenkoers bieden dan we vandaag zien, “voegde hij eraan toe. “Maar er is nervositeit bij beleggers over hoe financiële diensten zullen kunnen reageren.”

Donkere wolken

Degenen die 2023 met scepsis bekijken, wijzen op een waarschijnlijke stijging van de voorzieningen voor verliezen op leningen nu Groot-Brittannië en het continent in een crisis van de kosten van levensonderhoud terechtkomen, gecombineerd met een stijgende inflatie die hun kostenbasis onder druk zet. Bovendien zouden recente tekenen dat de wereldwijde inflatie een hoogtepunt heeft bereikt, kunnen betekenen dat het tempo van de rentestijgingen vertraagt.

Terwijl de inkomsten in 2021 een boost kregen toen banken tientallen miljarden aan voorzieningen voor leningen in verband met het coronavirus in het slechtste geval opzegden, keerde de trend dit jaar om. Banco Santander alleen al heeft tot dusver in 2022 € 7,5 miljard toegevoegd aan zijn reserves voor verliezen op leningen, een stijging van een kwart ten opzichte van dezelfde periode een jaar eerder.

In het VK voegde HSBC in het derde kwartaal 1,07 miljard dollar toe aan zijn waardeverminderingsreserves en CEO Noel Quinn vertelde deze maand aan de Financial Times dat hij 1,7 miljard dollar aan extra kostenbesparingen had geïdentificeerd om op schema te blijven om zijn doelstelling van kostenstijging 2 te halen. procent volgend jaar.

“2023 brengt een groter risico op teleurstelling met zich mee dan verwacht, vooral in een scenario van een slechter dan verwachte vertraging”, zegt Kian Abouhossein, hoofd onderzoek Europese banken bij JPMorgan. Een recessie “zou kunnen leiden tot een dubbele klap van minder renteverhogingen en verslechtering van de activakwaliteit”.

JPMorgan voorspelt € 63 miljard aan voorzieningen voor leningen in zijn basisscenario, oplopend tot € 118 miljard in een “stressscenario”. Abouhossein wees ook op het “curve ball risk” van onverhoopte belastingen die worden opgelegd door regeringen die krap bij kas zitten, na het besluit van Spanje om 3 miljard euro op te halen uit de rentegerelateerde winsten van zijn kredietverstrekkers.

Dividendverboden door toezichthouders tijdens de coronaviruspandemie blijven ook vers in het geheugen van beleggers, en sommige bezorgde centrale banken zullen nieuwe beperkingen opleggen als de economische vooruitzichten verslechteren.

“Kapitaalrendementen zijn essentieel, het probleem is dat ze niet worden bepaald door modellen voor verliezen op leningen of leidinggevenden, maar door de mening van de toezichthouder”, zegt Jérôme Legras, hoofd onderzoek bij investeringsmaatschappij Axiom. De ECB “zal een zeer conservatieve benadering aanhouden. Vanuit toezichtoogpunt is er geen nadeel aan te voorzichtig zijn.”

Het tij is gekeerd

Maar jaren van teleurstelling hebben niet alle hoop vernietigd.

David Herro, plaatsvervangend voorzitter van de vermogensbeheerder Harris Associates met een waarde van $ 99 miljard, is al geruime tijd eigenaar van top-10 belangen in Europese banken, waaronder Lloyds, Credit Suisse en BNP Paribas.

“De Europese financiële sector is een van de meest aantrekkelijke gebieden om in te investeren, gezien het feit dat deze nu volledig of zelfs overgekapitaliseerd is, de positieve impact van hogere rentetarieven en het vermogen om de kredietvolumes en provisie-inkomsten verder te laten groeien”, aldus Herro. “Deze zouden de mogelijkheid van hogere kredietkosten ruimschoots moeten compenseren.”

Ook de vrees voor stagflatie in de stijl van de jaren 70 is nog niet bewaarheid. De werkloosheid blijft laag, er is weinig bewijs van klantnood en veel van de tientallen miljarden aan reserves voor dubieuze debiteuren in verband met het coronavirus blijven in reserve, klaar om verliezen op te vangen.

De handelsafdelingen van investeringsbanken zoals Barclays, Deutsche Bank en BNP Paribas hebben de omzet naar historische niveaus zien stijgen doordat rentestijgingen en geopolitiek marktvolatiliteit veroorzaakten, die tot volgend jaar zal aanhouden.

“De afgelopen 15 jaar hebben banken geworsteld met een aantal tegenwind die verband houden met het versterken van hun balansen en het rechtzetten van de fouten uit het verleden, maar nu is het tij gekeerd”, zegt Rob James, een fondsbeheerder bij Premier Miton. “Hoewel veel sectoren de stijgende rentetarieven moeilijk zullen vinden, zit het bankwezen voor een keer op de goede plek.”