Terwijl de VS zijn economische koers uitstippelt, kan het een aanwijzing zijn uit het draaiboek van China

Amerika’s grote sprong in het industriebeleid

Onlangs heeft de G8-top een aantal interessante aspecten besproken van hoe de wereldeconomie is veranderd. Wat mij opvalt zijn de parallellen tussen de twee machtigste landen ter wereld. Als imitatie de meest oprechte vorm van vleierij is, dan zou de Chinese regering moeten blozen over Amerika’s recente omarming van het industriebeleid. Terwijl politici die teruggaan tot Alexander Hamilton de deugden hebben gezien van het beschermen van de Amerikaanse binnenlandse productie, heeft de beleidsconsensus van Washington in de afgelopen decennia de nadruk gelegd op de rol van vrije markten bij het stimuleren van handel en innovatie.

Dat is ingrijpend veranderd onder de opkomende “Bidenomics”-doctrine, die de voorkeur geeft aan de bescherming van Amerika’s technologische en economische leiderschap door onshore-productie krachtig aan te moedigen en China’s toegang tot geavanceerde technologieën te beperken. De regering heeft markeringen opgesteld van ‘must-win’-industrieën die essentieel zijn voor de Amerikaanse welvaart.

“We hebben Amerika nodig om te domineren op bepaalde gebieden van technologie – kritieke mineralen, batterijen voor elektrische voertuigen, halfgeleiders, kunstmatige intelligentie”, zei minister van Handel Gina Raimondo onlangs. “Het belangrijkste dat we kunnen doen om te concurreren met China, is investeren in Amerika.”

Als voormalig durfkapitalist weet Raimondo dat alleen al in 2022 zo’n 240 miljard dollar aan risicokapitaal werd geïnvesteerd in de Amerikaanse innovatiesector. Maar in haar twee handtekeningen op het gebied van industrieel beleid heeft de regering-Biden particulier risicokapitaal versterkt met gerichte investeringen die worden gefinancierd door belastingbetalers.

• De chips
  HEUPEN
  en Science Act, ondertekend in de wet op 9 augustus 2022, voorziet in $ 280 miljard over een periode van vijf jaar om onderzoek en productie van halfgeleiders, geavanceerde computers, energieopslag en kernfysica te financieren. $ 39 miljard daarvan is bestemd voor uitbreiding van de binnenlandse productie van halfgeleiders. Om in aanmerking te komen, moeten bedrijven zich ertoe verbinden om de geavanceerde chipproductie in China de komende tien jaar niet uit te breiden.
• De Inflation Reduction Act werd slechts enkele dagen later, op 16 augustus 2022, ondertekend met naar schatting $ 394 miljard aan belastingvoordelen om de overgang naar schone energie te stimuleren – alles van subsidies voor de aankoop van elektrische voertuigen en warmtepompen tot stimulansen om nieuwe productiefaciliteiten voor zonne-energie en batterijen te bouwen in de VS Deze prikkels hebben een groene goudkoorts veroorzaakt en zouden volgens schattingen van het Brookings Institute ergens tussen de $ 240 miljoen en $ 1,2 biljoen kunnen kosten.

Tegelijkertijd hebben de VS geprobeerd de toegang van China tot de geavanceerde technologieën die nodig zijn om voorop te lopen op het gebied van halfgeleiders, AI en supercomputing, te beperken. In oktober 2022 verbood de regering-Biden de verzending van geavanceerde GPU’s, logica en geheugenchips met Amerikaanse technologie naar China. Het overtuigde ook de Nederlandse regering om de verkoop door ASML, ‘s werelds meest geavanceerde leverancier van apparatuur voor het maken van chips, in maart 2023 aan China te beperken.

In veel opzichten weerspiegelt dit Amerikaanse beleid het Made in China 2025-beleid uit 2015, dat probeerde China te overweldigen om zelfvoorzienend te worden in technologieën variërend van robotica tot biotechnologie en AI. Dit is opmerkelijk in een tijd waarin beleggers zich afvragen of China onvermijdelijk of niet-investeerbaar is. Uit mijn ervaring en wat ik in de markt zie, is het onvermijdelijk. Terwijl de twee landen met elkaar blijven samenwerken, hebben we aan beide kanten meer hervormingen en wederzijds leren gezien, wat heeft geleid tot meer noteringsactiviteit in het binnenland, terwijl andere een strategie bedenken om op de Amerikaanse markt te noteren.

Lessen om te leren

De golf van initiatieven weerspiegelt een groeiend tweeledig uitgangspunt dat Amerika gedurfde stappen moet nemen om zijn technologische voorsprong en productiebasis te beschermen of achterop te raken als een uitgeholde, tweederangs macht. Maar dit roept de vraag op: welke lessen kan Amerika, gezien deze verschillen, trekken uit de ervaringen van China met het industriebeleid?

De Chinese regering heeft lange tijd meer uitgegeven dan Amerika in het ondersteunen van sectoren die volgens haar het traject van de wereldeconomie zullen bepalen en tegelijkertijd haar afhankelijkheid van buitenlandse leveranciers van geavanceerde technologieën drastisch zullen verminderen. De Chinese overheid sluist ongeveer 1,7% van het bbp naar industriële subsidies, belastingkredieten en -kortingen, financiering voor commerciële R&D en krediet onder de marktprijs – of ongeveer $ 300 miljard per jaar.

De Chinese regering heeft ook naar schatting $ 1-2 biljoen aan financiering verstrekt aan 1.500 tot 2.000 incubatorfondsen om technologieën van de volgende generatie te promoten. Volgens het Centrum voor Strategische en Internationale Studies kan het totale steunbedrag oplopen tot 5% van het bbp als je de subsidies voor gratis land en andere stimulansen optelt.

In sommige gevallen hebben deze inspanningen hun vruchten afgeworpen. Twee voorbeelden:

• Op het gebied van elektrische voertuigen en batterijen heeft China de schaal van zijn binnenlandse markt en overheidssteun kunnen benutten om 60% van het wereldwijde aanbod van EV-batterijen te veroveren, waarbij één leverancier, CATL, 35% van de wereldmarkt in handen heeft. Binnenlandse autofabrikanten hebben nu bijna 80% van de Chinese EV-markt in handen en streven ernaar om de komende jaren een belangrijke speler te worden in de EV-export.
• Een andere grote overwinning is behaald in de zonne-industrie, waar China volgens het IEA meer dan 80% van alle stadia van de productie van zonnepanelen in handen heeft, van de productie van polysilicium tot modules. De groei en efficiëntieverbeteringen van de Chinese zonne-energiesector zijn netto positief geweest voor hernieuwbare energie, waardoor de kosten van zonne-energie zijn gedaald tot de goedkoopste bron van elektriciteit in veel delen van de wereld.

Het is vermeldenswaard dat China zijn industriebeleid implementeert in de context van een geplande economie, met een enorm apparaat van overheidsbureaucraten die toegewijd zijn aan het toezicht op de uitvoering ervan, van de centrale overheid tot op lokaal niveau.

Belangrijkste leerpunten

1. Kies geen winnaars.

China had tientallen bedrijven die fel streden om marktaandeel in de zonne-energie- en EV-industrie. In 2010 kwam 96% van de vraag naar zonne-energieproducten van buiten China, wat betekende dat Chinese leveranciers moesten voldoen aan de wereldwijde kwaliteitsnormen en prijzen om te kunnen concurreren. Veel Chinese fabrikanten van zonne-energie gingen ook naar de beurs in de Verenigde Staten, waardoor ze gedwongen werden te voldoen aan de verwachtingen van beleggers op het gebied van winstgevendheid en kapitaalallocatie. Evenzo zijn in de EV-sector veel spelers, waaronder Li Auto, NIO Inc. en Xpeng Inc., genoteerd op NYSE of NASDAQ
NDAQ
terwijl marktleider BYD Company opschepte over Berkshire Hathaway
BRK.B
tot voor kort grootaandeelhouder. Blootstelling aan de discipline van de wereldwijde financiële markten kan helpen bureaucratische verwennerij tegen te gaan.

2. Het kiezen van de bedrijven die waarschijnlijk zullen winnen op de markt wordt exponentieel moeilijker naarmate u dichter bij de technologische grens komt.

Industrie-experts en VC’s wedden hun carrière en miljarden dollars op welke benadering van AI, kwantumcomputing, energieopslag of kernfusie de bliksem waarschijnlijk zal bottelen. Welke hoop hebben overheidsfunctionarissen om betere keuzes te maken? De recente doorbraak van Open AI met ChatGPT werd in eerste instantie gefinancierd door een non-profitorganisatie die veranderde in een joint venture die werd gefinancierd door Microsoft
MSFT
, volgens een aanpak die aanvankelijk door veel AI-experts werd afgedaan als een doodlopende weg. In veel gevallen zijn zelfs de knapste koppen in een branche het oneens over hoe technologie zich zal ontwikkelen. Daarom verdienen investeringen in fundamenteel onderzoek of breed beschikbare prikkels de voorkeur boven het kiezen van individuele winnaars.

Jake Sullivan, de nationale veiligheidsadviseur van Biden, heeft gesproken over het “verdringen” van particuliere investeringen in plaats van deze te vervangen. Gerichte overheidsinvesteringen kunnen “de kracht en vindingrijkheid van particuliere markten, kapitalisme en concurrentie ontsluiten om een ​​basis te leggen voor groei op lange termijn.” Het hebben van privékapitaal naast overheidsinvesteringen biedt essentiële validatie.

3. Speel op je sterke punten.

Het industriële beleid van China zorgde voor enorme vooruitgang in de groei van het BBP en hielp honderden miljoenen burgers uit de armoede door industrieën te identificeren waar het een inhaalslag zou kunnen maken en de inherente voordelen ervan zou kunnen benutten. Die voordelen waren onder meer een enorm, gedisciplineerd personeelsbestand, de bereidheid om te investeren in infrastructuur van wereldklasse en overheidsfunctionarissen wier prestige en loopbaanontwikkeling rechtstreeks verband hielden met het behalen van ontwikkelingsdoelen. Naarmate de Chinese bevolking ouder, rijker en beter opgeleid wordt, moet deze formule worden herzien om het land naar het volgende niveau van welvaart te brengen en de piekende niveaus van jeugdwerkloosheid aan te pakken.

Evenzo hebben de Verenigde Staten de kans om een ​​industriebeleid te ontwerpen dat inspeelt op onze sterke punten. Amerika heeft veel van ‘s werelds toonaangevende universiteiten en onderzoeksinstellingen, dichte netwerken van technologiebedrijven en verstrekkers van risicokapitaal, en een vrije en open samenleving die een baken blijft voor veel van de beste technische geesten van over de hele wereld. Een recent onderzoek van MarcoPolo onderstreepte dat punt en ontdekte dat terwijl 29% van de auteurs van papers die op een recente AI-conferentie op hoog niveau werden gepresenteerd, hun bachelordiploma in China behaalde, terwijl meer dan de helft postuniversitair werk en leven en leven had gedaan. werk in de VS

Het verhogen van de belemmeringen voor onderwijs en werkgelegenheid voor buitenlandse wetenschappers en ondernemers zou zelfvernietigend zijn. Amerika zal de innovatierace winnen door de mogelijkheid te blijven bieden om te werken aan de meest opwindende projecten op elk technisch gebied en door een omgeving te bieden waarin het gemakkelijk is om nieuwe bedrijven en productiefaciliteiten te lanceren, te financieren en te laten groeien.

4. Ga verder dan het nulsomdenken.

Het belangrijkste is dat een Amerikaans industriebeleid moet worden ontworpen om meerdere winnaars te creëren en de totale taart voor landen met gemeenschappelijke belangen te vergroten. De illusie van totale zelfvoorziening is een weg naar verarming. Dit wordt goed geïllustreerd door China’s uitdagingen bij het ontwikkelen van een inheemse halfgeleiderindustrie. De combinatie van technische complexiteit en kapitaalintensiteit maakt het voor geen enkel land mogelijk om de toeleveringsketen van halfgeleiders te domineren. Dit zal evenzeer gelden voor vele andere technologieën die de samenleving de komende decennia zullen transformeren.

“Bidenomics” gericht op het stimuleren van een heropleving van de productie op Amerikaanse bodem en het beperken van China’s vermogen om zich te ontwikkelen houdt twee belangrijke risico’s in. Dit kan bondgenoten in de Europese Unie vervreemden die klagen over het feit dat ze geen toegang hebben tot stimulansen voor schone energie en besluiten soortgelijke beperkingen op te leggen aan hun eigen omvangrijke transitieplan voor groene energie. Ten tweede zou de verhoogde technologische rivaliteit met China kunnen uitmonden in regelrechte economische oorlogvoering met zeer onvoorspelbare overloopeffecten.

Een bredere visie op het industriebeleid zou het benutten van de Amerikaanse vindingrijkheid omvatten om de destabiliserende gevolgen van een veranderend klimaat, voedselonzekerheid en ontheemding aan te pakken. Het zou de behoefte van Amerikanen aan een veerkrachtigere toeleveringsketen erkennen, terwijl er tegelijkertijd een rol wordt weggelegd voor kennisoverdracht, comparatief voordeel en markttoegang. En het zou noodzakelijkerwijs een essentiële plaats aan de tafel voor China inhouden, gezien het feit dat het onwaarschijnlijk is dat er vooruitgang zal worden geboekt bij de meest ingrijpende kwesties waarmee de mensheid wordt geconfronteerd zonder de deelname van de op een na grootste economie ter wereld.

China heeft aangetoond dat het industriebeleid een effectief instrument kan zijn om betrokkenheid bij de wereldeconomie vorm te geven. Maar de recente stappen om volledig inheemse geavanceerde technologieën te ontwikkelen, zijn minder succesvol geweest. Het afsnijden van de Amerikaanse economie van de wereld zou een zekere weg zijn om een ​​tweederangs mogendheid te worden. Zowel de Verenigde Staten als China kunnen van elkaar blijven leren terwijl ze nieuwe manieren vinden om zowel te concurreren als samen te werken.