Nederlands
English
Français
Deutsch
Italiano
Português
Русский
Español
- Een nieuwe studie heeft uitgewezen dat de darmmicrobiota een cruciale rol kan spelen in de progressie van endometriose in een diermodel.
- De microbiota van de baarmoeder leek daarentegen geen invloed te hebben op de progressie van endometriose bij muizen.
- Onderzoekers ontdekten dat van microbiota afgeleide metabolieten – of producten gemaakt door microben – significant waren veranderd in de ontlasting van muizen met endometriose.
- Het onderzoek suggereert dat het bestuderen van microbiota-metabolieten in menselijke ontlastingsmonsters kan dienen als een diagnostisch hulpmiddel voor endometriose.
Een slecht begrepen ziekte, endometriose zorgt ervoor dat weefsel dat lijkt op het slijmvlies van de baarmoeder buiten de baarmoeder groeit, wat kan leiden tot vreselijke pijn, onvruchtbaarheid en een reeks andere symptomen.
Ongeveer 10% van de mensen die menstrueren heeft endometriose, volgens de
De darmmicrobiota, een verzameling microben die aanwezig zijn in het maagdarmkanaal, is dat wel
Onlangs hebben onderzoekers van Baylor College of Medicine gekeken naar hoe veranderde darmmicrobiota een rol kunnen spelen in de voortgang van endometriose.
Hun studie is gepubliceerd in
Een algemeen aanvaarde theorie is dat endometriose kan worden veroorzaakt door retrograde menstruatie, waarbij afgestoten endometriumweefsel door de eileiders beweegt en de bekkenholte binnengaat, waar het zich implanteert op omringend weefsel zoals de darm. Echter,
“Dus we dachten dat er bij die vrouwen met endometriose waarschijnlijk hun peritoneale holte is, waar de darm is [t]dat er iets mis is, ‘vertelde Ramakrishna Kommagani, hoofdonderzoeker en universitair hoofddocent immunologie aan het Baylor College of Medicine in Houston, Texas, Medisch nieuws vandaag.
De onderzoekers hebben volgens Kommagani ook overwogen hoeveel mensen met endometriose gastro-intestinale problemen ervaren, zoals het prikkelbare darm syndroom.
Verschillende andere onderzoeken, waaronder deze uit 2021, hebben een verband gesuggereerd tussen de microbiota en de progressie van endometriose.
De onderzoekers van het Baylor College of Medicine wilden aantonen of de darmmicrobiota rechtstreeks van invloed is op de vorming en groei van endometrioselaesies.
In een onderzoek uit 2019 ontdekten Kommagani en andere onderzoekers dat antibiotische therapie de progressie van endometriose bij muizen vermindert. De onderzoekers veronderstelden dat antibiotische therapie mogelijk specifieke darmbacteriën verminderde. Ze waren echter niet in staat om een oorzakelijke rol van darmmicrobiota in de progressie van endometriose vast te stellen.
Voor deze studie kozen onderzoekers ervoor om microbiota-verarmde muizen te bestuderen die normaal zijn grootgebracht en vervolgens breedspectrumantibiotica hebben gekregen.
“Dus op deze manier kunnen we bestuderen wat er gebeurt in de muizen die een normaal microbioom hebben en wat er gebeurt in de muizen waar we het microbioom hebben verwijderd”, legt Kommagani uit.
Onderzoekers veroorzaakten vervolgens chirurgisch geïnduceerde endometriose bij zowel controle- als microbiota-verarmde muizen. Omdat chirurgie ook een ontstekingsreactie bij muizen kan veroorzaken, veroorzaakten onderzoekers ook endometriose met behulp van injecties in zowel controle- als microbiota-verarmde muizen.
Onderzoekers gaven vervolgens controlemuizen en microbiota-verarmde muizen uitwerpselen van muizen zonder endometriose en uitwerpselen van muizen met endometriose. Ze deden dit met zowel muizen die chirurgisch geïnduceerde endometriose hadden als muizen met door injectie geïnduceerde endometriose.
Bovendien analyseerden onderzoekers peritoneale vloeistof op zoek naar immuuncelpopulaties in controle- en microbiota-verarmde muizen om te bepalen of veranderde immuuncelsamenstelling geassocieerd was met verminderde laesiegroei in microbiota-verarmde muizen.
Onderzoekers maten ook de relatieve metabolieten, producten gemaakt door microben, in de ontlasting van muizen met en zonder endometriose. Vervolgens behandelden ze muizen met endometriose met kininezuur, een metaboliet die in hogere concentraties aanwezig was bij muizen met endometriose.
De muizen kregen 14 dagen lang elke 24 uur 5 mg/kg kininezuur.
Toen onderzoekers chirurgisch endometriose induceerden bij zowel controle- als microbiota-verarmde muizen, ontdekten ze dat laesies bij controlemuizen significant groter waren en “duidelijker met vloeistof gevuld en gevasculariseerd” dan laesies in microbiota-verarmde muizen.
Met controle- en microbiota-verarmde muizen die op injectie gebaseerde endometriose kregen, waren laesies in controlemuizen significant groter en groter in aantal dan in microbiota-verarmde muizen.
Onderzoekers dienden ontlasting toe van muizen met en zonder endometriose om muizen en microbiota-verarmde muizen met chirurgisch geïnduceerde endometriose te controleren. Het transplanteren van ontlasting van muizen met endometriose naar muizen met een verminderde microbiota resulteerde in typische endometrioselaesies.
Het transplanteren van fecale materie van gezonde muizen naar microbiota-verarmde muizen kon de laesies niet herstellen. Onderzoekers voerden vergelijkbare onderzoeken uit bij muizen met injectie-geïnduceerde endometriose en ervoeren vergelijkbare resultaten.
De bevindingen, schrijven de onderzoekers in hun paper, suggereren dat darmmicrobiota en van microbiota afgeleide metabolieten een rol spelen bij de progressie van endometriose.
Onderzoekers ontdekten ook dat de muizen met endometriose die gedurende 14 dagen kininezuur kregen, een verhoogde cellulaire proliferatie hadden en grotere endometrioselaesies ontwikkelden dan controlemuizen. Ze zagen echter geen veranderingen in het aantal laesies.
De onderzoekers schrijven ook in hun paper dat de resultaten van de peritoneale vloeistofanalyse suggereren dat “darmmicrobiota de groei van endometriose laesies beïnvloedt, mogelijk door de modulatie van peritoneale immuuncelpopulaties.”
Bovendien voerden onderzoekers verschillende tests uit om te illustreren dat de baarmoedermicrobiota niet verantwoordelijk is voor de verschillen in laesiegroei.
“Microbiota uit de baarmoeder heeft geen invloed op de cellen als ze buiten de baarmoeder groeien,” vertelde Kommagani MNT.
Het idee dat uitputting van de darmmicrobiota endometriose-geassocieerde ontsteking zou verminderen, is logisch voor Dr. José D. Eugenio-Colón, die werkzaam is in The Center for Endometriosis Care in Atlanta, Georgia.
“[W]Als patiënten endometriose hebben, zou elk type microbioom dat ontstekingen zou bevorderen, alles aanzienlijk erger maken omdat het de endometriose mogelijk zou maken [t]o prolifereren, zodat ze daadwerkelijk een diepere ziekte kunnen hebben, ‘vertelde hij MNT.
Een nadeel van het gebruik van muizen voor medisch onderzoek is dat er anatomische en fysiologische verschillen zijn tussen ratten en mensen.
“[O]uiteraard hebben dierstudies hun beperkingen. Rechts?” vroeg dr. Eugenio-Colón.
Kommagani en zijn team van onderzoekers zijn echter al in het laboratorium bezig met het meten van metabolieten in menselijke ontlasting om te zien of ze vergelijkbare veranderingen zien in de metabolieten van vrouwen met endometriose.
“[T]zijn alles moet worden overgedragen aan menselijke proefpersonen, ‘zei Kommagani.
Momenteel duurt het vier tot elf jaar voordat vrouwen de diagnose endometriose krijgen.
Het kunnen gebruiken van menselijke ontlastingsmonsters als diagnostisch hulpmiddel kan betekenen dat patiënten met endometriose eerder worden gediagnosticeerd.
“Het doel van alles is eigenlijk om patiënten vroegtijdig te identificeren, want als we ze vroeg identificeren, de tieners, dan hebben we aanzienlijk [fewer] mogelijkheden om ze door te laten gaan [i]onvruchtbaarheid [o]r chronische pijn, angst en depressie,” vertelde Dr. Eugenio-Colón MNT.
Lees hier het volledige artikel.