Onderzoekers concluderen dat mensen met clusterhoofdpijn meer kans hebben op andere ziekten

In tegenstelling tot migraine en spanningshoofdpijn, wordt clusterhoofdpijn over het algemeen niet geassocieerd met triggers zoals voedsel, hormonale veranderingen of stress.

MNT sprak met Dr. Medhat Mikhael, pijnbeheersingsspecialist en medisch directeur van het niet-operatieve programma in het Spine Health Center in Memorial Care Orange Coast Medical Center,die niet betrokken was bij het huidige onderzoek.

“Er zijn een aantal factoren die cluster kunnen triggeren [headaches] waaronder overmatig alcoholgebruik, het roken van sigaretten, sterke geuren, stress en slaapgebrek. Het vermijden van al deze triggers en het aanbrengen van veranderingen in levensstijl kan helpen, “zei Dr. Mikhael.

Vanwege de ernst van de aandoening is het onwaarschijnlijk dat clusterhoofdpijn verdwijnt met veranderingen in levensstijl, volgens hoofdauteur Dr. Caroline Ran, een onderzoeksspecialist aan het Karolinska Instituut, Zweden.

“Er wordt gespeculeerd over veranderingen in levensstijl als middel om de ziektelast te verminderen, zoals stoppen met roken of slaapmanagement, maar niets is bewezen in gecontroleerde studies,” legde Dr. Ran uit.

Behandelingen kunnen de duur en ernst van de aanval en het aantal aanvallen verminderen.

Dr. Goadsby stelde behandelingen voor zoals sumatriptan door injectie, sumatriptan door neusspray, zolmitriptan door neusspray, niet-invasieve nervus vagusstimulatie, verapamil, galcanezumab (in de VS) en corticosteroïden.

“Behandeling van acute clusterhoofdpijn begint met ondersteunende zorg met behulp van zuurstof, ook met behulp van abortieve medicijnen zoals triptanen, en CGRP-remmers zijn zeer nuttig,” voegde Dr. Mikheal toe. “Ook preventieve benaderingen met behulp van calciumantagonisten, B-blokkers en CGRP-remmers, zowel injectables als oraal.”

De studie vergeleek de werkgegevens en gezondheidsgegevens van 3.240 mensen met de diagnose clusterhoofdpijn met 16.200 mensen zonder clusterhoofdpijn.

Clusterhoofdpijn werd in verband gebracht met een toename van andere ziekten, waaronder hartaandoeningen, psychische stoornissen en neurologische aandoeningen. Inderdaad had 92% van de mensen in de studie met clusterhoofdpijn ook minstens één andere ziekte.

“We waren verrast om te zien dat zoveel patiënten aan bijkomende aandoeningen leden, dit is iets dat we met collega’s in de kliniek moeten bespreken om te evalueren hoe dit de algehele gezondheid van de patiënt, behandelingsopties beïnvloedt en hoe we de beste kunnen bieden gezondheidszorg mogelijk om te voorkomen dat ze langdurig ziek worden.”

– Dr Ran

Interessant is dat, ondanks dat clusterhoofdpijn meer mannen treft dan vrouwen, onderzoekers ontdekten dat 96% van de vrouwelijke deelnemers aan het onderzoek met clusterhoofdpijn een bijkomende ziekte had vergeleken met 90% van de mannen.

“We zagen dat ook in de referentiegroep de morbiditeit hoger was bij vrouwen. Het is mogelijk dat, aangezien clusterhoofdpijn het leven van deze patiënten al ernstig beïnvloedt, het toevoegen van een andere morbiditeit de balans tussen werk en privéleven simpelweg onmogelijk maakt, wat leidt tot ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheidspensioen”, legt Dr. Ran uit.

Onderzoekers ontdekten dat tijdens de onderzoeksperiode mensen met clusterhoofdpijn bijna twee keer zoveel kans hadden om ziektedagen op te nemen als mensen zonder clusterhoofdpijn, respectievelijk 63 dagen in vergelijking met 34 dagen.

Bovendien misten mensen met clusterhoofdpijn en een andere ziekte bijna vier keer zoveel werkdagen als mensen met alleen clusterhoofdpijn.

“Ik denk dat het meest interessante onderdeel is om te laten zien hoe groot de bijbehorende handicap en verlies van werk en productiviteit zijn bij patiënten met clusterhoofdpijn. Ook al komt clusterhoofdpijn veel vaker voor bij mannen, het lijkt erop dat arbeidsongeschiktheid en verlies van werk vaker voorkomt bij vrouwen,” herhaalde Dr.Mikheal.

De auteurs van het onderzoek benadrukken dat het onderzoek wordt beperkt door een gebrek aan informatie over gebeurtenissen in de eerstelijnsgezondheidszorg en persoonlijke gegevens met betrekking tot leefgewoonten (alcoholgebruik, rookgewoonten en BMI), wat mogelijk heeft geleid tot een onderschatting van sommige ziekten.

Het is ook belangrijk om te bedenken dat de studie werd uitgevoerd binnen de Zweedse bevolking (die voor deze studie grotendeels mannelijk was), dus mogelijk niet direct gerelateerd aan alle populaties. Interessant is dat de meeste grootschalige epidemiologische studies tot op heden zijn uitgevoerd op Kaukasiërs. Als gevolg hiervan is er minder bekend over de prevalentie van clusterhoofdpijn in andere populaties.

Sprekend over de mogelijke verschillen tussen raciale groepen, merkte Dr. Ran op:

“Het is moeilijk te zeggen, er is geen verschil in gevallen van clusterhoofdpijn tussen verschillende landen. Het is waarschijnlijker dat we verschillen vinden die verband houden met sociaaleconomische factoren dan met ras. We hebben eerder ontdekt dat het ziekteverzuim bij patiënten met clusterhoofdpijn hoger is in subgroepen met een lagere opleiding, dit is bijvoorbeeld waarschijnlijk een weerspiegeling van de sociaaleconomische status, waarvan ook bekend is dat deze verband houdt met de algehele gezondheid.”

Bij het bespreken van de volgende stappen voor het werk, legde Dr. Ran uit dat het zou zijn om de subgroepen met een hoger risico te onderzoeken.

“Nadat we specifieke subgroepen van mensen hebben geïdentificeerd, hebben we geestelijke gezondheid en hart- en vaatziekten geïdentificeerd als speciale risicogroepen en we kijken ernaar uit om deze groepen in meer detail te onderzoeken,” zei ze.

Voor mensen met clusterhoofdpijn adviseerde Dr. Goadbsy hen om “ondersteuning te zoeken bij een patiëntenvereniging, zoals OUCH (VK) en een arts te zoeken met ervaring met clusterhoofdpijn.”