Waarom racisme een bedreiging voor de volksgezondheid vormt: perspectieven van experts

Dit is slechts een van de onderwerpen die naar voren komen in een recente reeks artikelen die zijn gepubliceerd in De Lancetwaarin de rol wordt onderzocht die racisme wereldwijd heeft gespeeld in gezondheidsresultaten.

De papers, geschreven door een groep wetenschappers van University College London in het Verenigd Koninkrijk, onderzoeken de verschillende manieren waarop racistische ideeën en praktijken de wetenschap en geneeskunde zijn binnengedrongen en schade hebben aangericht. Racisme is volgens hen een bedreiging voor de volksgezondheid.

Om het punt duidelijk te maken, leggen de auteurs uit dat hun eigen werkplek, University College London, ooit het huis was van “racistische pioniers”. Francis Galton en Karl Pearson, wiens werk begon met het documenteren van menselijke verschillen in een poging om bepaalde eigenschappen te categoriseren.

Sommige wetenschappers en theoretici hebben deze ideeën toegepast op het concept van mensen die tot verschillende rassen behoren die al meer dan 100 jaar daarvoor bestonden, die waren gebruikt om eerst het kolonialisme door Europa van andere landen en vervolgens het neokolonialisme in stand te houden.

De reeks artikelen gaat verder met tal van voorbeelden van mensen die om racistische en xenofobe redenen door artsen en wetenschappers worden mishandeld, van de Tuskegee-studie van onbehandelde syfilis bij zwarte mannen, tot recentere ongelijkheid in COVID-19-vaccins.

Het onderzoekt ook de redenen waarom wetenschappers over de hele wereld zo lang vasthielden aan het idee om sommige groepen ‘anders te maken’, en waarom ze dat zo lang konden doen.

Wanneer gevraagd door Medisch nieuws vandaag waarom de serie nu werd gepubliceerd, vertelde hoofdauteur prof. Delanjathan Devakumar, hoogleraar wereldwijde kindergezondheid en honorair adviseur in volksgezondheid aan University College London ons in een e-mail dat er geen specifieke reden was om de serie nu te publiceren, aangezien het probleem is al lang bestaand en aan de gang.

Hij zei:

“Het simpele antwoord is dat het niet nu hoeft te zijn. Racisme hebben we altijd gehad. Maar er zijn de afgelopen tien jaar veranderingen geweest, met de opkomst van populistische en verdeeldheid zaaiende politiek over de hele wereld die groepen tot zondebok maakt en tot echte en soms verwoestende gevolgen kan leiden.

De COVID-19-pandemie verergerde en onthulde veel van de verdeeldheid zaaiende politiek die onze tijd kenmerkt, evenals de ongelijkheden die racistische politiek kan veroorzaken.

Zwarte, Latijns-Amerikaanse, Aziatische, Amerikaans-Indische en Pacific Islander-mensen hebben tot nu toe een onevenredig grotere kans om besmet te raken met SARS-CoV-2 of te overlijden aan de infectie in de Verenigde Staten. Deze trend zette zich wereldwijd voort.

Deze verschillen werden snel opgepikt en onderzoek naar de oorzaken was aanvankelijk niet doorslaggevend. Hoewel sociaal-economische factoren en comorbiditeiten enkele van de waargenomen verschillen in infectie- en sterftecijfers verklaarden, verklaarden ze ze niet allemaal, en er waren theorieën in overvloed.

Een van de meest controversiële theorieën die ontstond, gaf aanvankelijk de schuld aan de huidskleur en beweerde dat vitamine D-tekorten de oorzaak waren van de hogere infectie- en sterftecijfers bij gekleurde mensen die in gebieden wonen waar een tekort heerste onder deze groepen. Dit idee is sindsdien weerlegd.

Een arts die in de begindagen van de pandemie onderzoek deed naar deze raciale ongelijkheden, was prof. Ladan Golestah, een professor in de nefrologie aan het Albert Einstein College of Medicine die in de Bronx werkte tijdens de eerste golf van COVID-19, in het voorjaar van 2020.

Zij zei MNT in een interview: “Ik denk dat het ons een beetje opviel hoe overweldigend het was […] nam al onze realiteiten over. En ik denk dat een deel van het probleem was dat er zoveel dood was, eerlijk gezegd […] Zoveel slechte resultaten [resulted] uit die aanvankelijke COVID-golf die we waren, voelden we ons machteloos.

Samen met haar collega’s besloot zij de beschikbare gegevens te gebruiken om te proberen ‘bloot te leggen wat er gebeurde en wat erachter zat’.

Hun onderzoek verscheen uiteindelijk in eClinische geneeskundeen toonde aan dat de sterftecijfers door alle oorzaken 60% hoger waren voor zwarte mensen dan voor blanke mensen tijdens de eerste COVID-19-piek, en dit werd “onvolledig verklaard door leeftijd, meerdere gemelde comorbiditeiten en beschikbare statistieken van sociaal-demografische ongelijkheid.”

Terugkijkend, zegt ze dat ze besefte dat wat “in het volle zicht verborgen was”, de schaal was van niet-gediagnosticeerde comorbiditeit die leidde tot veel slechtere gezondheidsresultaten voor zwarte mensen.

Dit kwam door een gebrek aan toegang tot gezondheidszorg door de financiële belemmeringen die deze groep onevenredig zwaar ondervond.

COVID-19 had op zijn beurt geleid tot meer trauma en fysieke schade aan deze groepen mensen, waardoor die ongelijkheden nog werden verergerd. De introductie van telegeneeskunde verergerde ook het vermogen van sommige groepen om toegang te krijgen tot gezondheidszorg, legde ze uit.

Maar zelfs waar enkele financiële belemmeringen voor de toegang tot gezondheidszorg werden weggenomen, bijvoorbeeld voor patiënten van de National Health Service (NHS) in het VK, bracht de COVID-19-pandemie andere belemmeringen aan het licht.

In het VK hoorde People’s COVID Inquiry, uitgevoerd via de NHS-campagne Keep Our NHS Public, in maart 2021 dat de eerste reacties op COVID-19-infectie bij gekleurde mensen ontoereikend waren.

Lobby Anikola, van de COVID-19 Bereaved Families for Justice-groep, vertelde de People’s COVID Inquiry — 57 minuten na het begin van de video — dat “er veel ongelijkheden waren waarvan mensen zich al bewust waren, en nu kosten deze ongelijkheden het leven van mensen van kleur.”

“Er is ook de zorg over hoe passend [and] hoe bekwaam de medische dienst is om medische aandoeningen in zwarte lichamen te diagnosticeren en te behandelen”, zegt Anikola.

In zijn verklaring wijst hij erop dat mensen bij het bellen van noodhulplijnen tijdens de eerste golf van COVID-19 werd gevraagd of ze “blauwe lippen” hadden, een symptoom van zuurstofgebrek in het bloed bij blanke mensen, maar een symptoom dat minder is duidelijk bij mensen met een donkere huid, wat betekent dat velen thuis bleven als ze dringend medische hulp nodig hadden.

Pulsoximeters bleken ook geen hypoxie op te vangen bij mensen met een donkere huid, omdat ze waren ontworpen voor gebruik bij blanke mensen, een studie gepubliceerd in BMJ toonde.

De COVID-19-pandemie is een wereldwijd probleem en de ongelijkheden worden niet alleen gevoeld door mensen met verschillende etnische en raciale achtergronden die in de VS of Europa wonen, maar ook door individuen die in lage- en middeninkomenslanden wonen.

Hoewel de gezondheidsstelsels van rijke landen overweldigd waren door de eerste golf van COVID-19, waren ze door hun rijkdom veel beter in staat om vaccins te ontwerpen, ontwikkelen en maken om het SARS-CoV-2-virus aan te pakken.

In de VS en Europa vonden grootschalige vaccinatiecampagnes plaats, maar lage- en middeninkomenslanden bleven achter.

In 2021 heeft de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) een doel gesteld voor 70% wereldwijde vaccinatie dekking medio 2022. In juni 2022 hadden slechts 58 van de 194 lidstaten van de WHO dit bereikt, en slechts 37% van de gezondheidswerkers had een volledige basisvaccinatie gekregen in lage-inkomenslanden.

“Er werd gehamsterd door de Noord-Amerikaanse en West-Europese landen”, vertelde Dr. Peter Hotez, mededirecteur van het Center for Vaccine Development in het Texas Children’s Hospital, MNT.

“Dat was een probleem. Het tweede probleem was dat het stroomopwaartse wetenschapsbeleid faalde, waarbij te veel nadruk werd gelegd op snelheid en innovatie, en niet genoeg stroomafwaarts om lokaal vaccins te kunnen maken in lage- en middeninkomenslanden”, merkte hij op.

De wereld had “zwaar betaald” voor deze fout, omdat het de deur opende voor nieuwe virusvarianten, betoogde hij.

“Delta is ontstaan ​​uit een ongevaccineerde bevolking [in] begin 2021. En toen Omicron – het kwam voort uit een ondergevaccineerde bevolking in Afrika, later in 2021. En zo kwam het in de puinhoop terecht waarin we ons vandaag bevinden. Dus gelijkheid in vaccins is niet alleen een kwestie van gelijkheid, [it] is van fundamenteel belang voor de beheersing van een pandemie”, legt dr. Hotez uit.

Niet alles was echter verloren, zei hij, aangezien er nu een kans is om ervoor te zorgen dat vaccingelijkheid wordt bereikt voor lage- en middeninkomenslanden voor vaccins voor opkomende varianten, stelde hij voor.

Hij is niet de enige die wijst op mogelijkheden om de situatie te verbeteren. Hoewel ongelijkheden op het gebied van gezondheid als gevolg van ras, vreemdelingenhaat en kolonialisme groot zijn, zijn sommigen van mening dat de recente aandacht voor het probleem duidelijk heeft gemaakt op welke gebieden verbeteringen mogelijk zijn.

Dr. Golestah zei:

‘Op een meer hoopvolle toon, denk ik, weet je, na gerekend te hebben […], als samenleving, met COVID-19, en met die dingen, en gezien ze denk ik dat we in een betere positie verkeren. daar kan ik op bouwen […] probeer op die erkenning voort te bouwen en onze gezondheidsstelsels zo te ontwerpen dat ze rechtvaardiger worden, en als gevolg daarvan beter voor iedereen.”

De Lancet serie stelt zelf dat als beleid gebaseerd op racistische structuren ons in de huidige situatie zou brengen, een passend, goed ontworpen gezondheidsbeleid ons eruit zou kunnen halen en uiteindelijk raciale ongelijkheden op het gebied van gezondheid zou kunnen wegnemen.

Zoals Dr. Hotez toevoegde: “Onthoud dat COVID-19 onze derde grote coronaviruspandemie van de 21e eeuw is, we hebben SARS en MERS gehad. En nu COVID-19.” Binnenkort kunnen er andere epidemieën of pandemieën ontstaan, denkt hij.

In deze context, “[w]wat we echt moeten aanpakken is rechtvaardigheid, en niet alleen om rechtvaardigheid te hebben, maar erkennen dat het essentieel is voor de wereldwijde paraatheid voor de volksgezondheid,’ zei Dr. Hotez.

‘Ik bedoel, het wordt vaak puur als humanitaire reden geformuleerd, wat natuurlijk belangrijk is voor onze motivaties in onze laboratoria. Maar het is niet alleen een humanitair gebaar, het is veel meer dan dat, het staat centraal in de voorbereiding op een pandemie.”