Wat het betekent voor jongeren, mensen met een particuliere verzekering

Bij de zoon van Annemarie Gibson, Owen, werd in 2011 diabetes type 1 vastgesteld. Zes jaar later, in 2017, kreeg haar andere zoon Thomas dezelfde diagnose.

De moeder uit San Diego, 49, heeft een ziektekostenverzekering. Elke maand, zegt ze, betaalt ze $ 400 aan premies voor haar gezin. Maar dat dekt niet de kosten van insuline voor haar zonen, die nu allebei een tiener zijn. Dat medicijn is nog eens $ 200 uit eigen zak.

Gibson is een van de miljoenen mensen in de VS die geen verlichting zullen zien wanneer de Inflation Reduction Act op 1 januari van kracht wordt, waardoor de maandelijkse contante kosten van insuline worden beperkt tot $ 35 voor senioren op Medicare. In augustus blokkeerden de Republikeinen een bepaling in de rekening die de contante kosten van het medicijn voor iedereen met een particuliere verzekering zou hebben afgetopt.

“Het lijkt niet eerlijk,” zei Gibson over de kosten van het medicijn dat nodig is om haar kinderen in leven te houden. “We hebben geen andere opties. We hebben geen andere keuze.”

Volgens de Centers for Disease Control and Prevention is meer dan de helft van de diabetici in de VS – meer dan 21 miljoen mensen – jonger dan 65 jaar. Bijna 16 miljoen mensen van 65 jaar en ouder hebben diabetes, hoewel ze niet allemaal Medicare gebruiken.

Als de kosten van het medicijn onhoudbaar worden, proberen sommige mensen hun insuline te rantsoeneren – een keuze die kan leiden tot ziekenhuisopname of overlijden. Voor anderen oefenen de kosten van het medicijn zijn eigen chronische financiële pijn uit.

Hoeveel kost insuline?

Het is buitengewoon moeilijk om de kosten van een injectieflacon insuline vast te stellen; wat een persoon zal betalen, hangt af van een aantal factoren, waaronder welk type insuline ze gebruiken, de verzekeringsstatus en of ze in aanmerking komen voor een korting van de medicijnfabrikant.

Het is duidelijk dat de kosten van insuline in de VS veel hoger zijn dan in andere landen. De RAND Corporation, een denktank op het gebied van overheidsbeleid, schatte dat in 2018 de gemiddelde catalogusprijs voor één injectieflacon insuline in de VS $ 98,70 was – tot 10 keer meer dan in andere landen in de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling, een Parijs- gevestigde onderzoeksgroep. Zelfs toen de analisten rekening hielden met kortingen van medicijnfabrikanten, waren de kosten van insuline nog steeds vier keer hoger dan in andere landen.

Volgens de American Diabetes Association hebben mensen met diabetes type 1 gemiddeld één tot drie injectieflacons insuline per maand nodig. Patiënten met diabetes type 2 hoeven niet altijd insuline te gebruiken, maar degenen die dat wel doen, hebben soms meer nodig dan mensen met diabetes type 1.

Uit een rapport dat in 2020 in JAMA Network Open werd gepubliceerd, bleek dat in 2017 de gemiddelde maandelijkse contante kosten voor insuline voor mensen met een hoog aftrekbaar verzekeringsplan $ 141 bedroegen. Plannen met een hoog eigen risico hebben meestal lagere maandelijkse premies, maar vereisen dat de verzekerde veel meer uit eigen zak betaalt voordat de dekking van start gaat.

Meer dan 50% van de insulinegebruikers met een op de werkgever gebaseerde verzekering gaf in 2019 en 2020 gemiddeld meer dan $ 35 out-of-pocket uit voor een 30-daagse levering van insuline, volgens het Health Care Cost Institute, een non-profitorganisatie die de prijzen van geneesmiddelen bijhoudt . Ongeveer 5% van hen gaf meer dan $ 200 uit.

Sommige mensen kunnen zelfs meer betalen.

Dr. Adam Gaffney, een intensive care-arts bij de Cambridge Health Alliance in Massachusetts, zei dat hij zelfs dit jaar patiënten heeft gehad die $ 1.000 of meer per maand aan insuline hebben uitgegeven.

De Inflation Reduction Act is “nuttig, maar het is zeker niet genoeg”, zei Gaffney. Voor veel mensen met diabetes is er geen vervanging voor insuline en zijn er geen vrije dagen voor het innemen van de medicatie. “Het is op die manier een uniek medicijn en we zouden het universeel beschikbaar moeten maken”, zei hij.

Hoge kosten, hoge risico’s

De hoge kosten van insuline hebben veel mensen gedwongen de medicatie te rantsoeneren: meer dan 1 miljoen mensen in de VS sloegen insuline over, stelden ze uit of gebruikten minder insuline dan het afgelopen jaar nodig was om geld te besparen, volgens een studie die in oktober in het tijdschrift is gepubliceerd Annalen van interne geneeskunde.

Rantsoenering kan ernstige gevolgen hebben.

Hattie Salzman, 25, uit Kansas City, Missouri, ondervond die gevolgen vijf jaar geleden.

Ze was ingeschreven in een plan met een hoog eigen risico en betaalde ongeveer $ 550 per maand voor de insuline die ze nodig heeft om diabetes type 1 onder controle te houden. Ze kon het niet betalen. Na maanden van rantsoenering van haar medicatie, zei ze, belandde Salzman op de eerste hulp waar artsen haar vertelden dat ze risico liep op diabetische ketoacidose, een levensbedreigende aandoening die optreedt wanneer te veel suiker in de bloedbaan blijft vanwege een gebrek aan insuline. .

Salzman rantsoeneert het medicijn niet langer, en hoewel ze nu een betere dekking voor de gezondheidszorg heeft, zei ze dat ze nog steeds ongeveer $ 125 betaalt voor een insulinevoorraad van drie maanden.

“Het is gewoon heel frustrerend”, zegt Salzman, die pleit voor betaalbare insuline. “Het slaat nergens op dat we zo dicht bij het krijgen van hulp waren en toen werd het weggenomen.”

Zelfs mensen met wat als een goede ziektekostenverzekering wordt beschouwd, kunnen in bepaalde situaties te maken krijgen met hoge kosten.

De 41-jarige Anita Brown, inwoner van Chicago, heeft diabetes type 1 en zei dat ze ongeveer $ 60 tot $ 70 betaalt voor een insulinevoorraad van drie maanden.

Maar ongeveer drie jaar geleden stal iemand haar pas bijgevulde voorraad insuline uit haar tas terwijl ze aan het oefenen was met haar bowlingcompetitie.

Bij de apotheek kreeg Brown aanvankelijk te horen dat haar verzekering geen vervanging zou dekken en dat ze meer dan $ 1.000 zou moeten betalen voor drie injectieflacons.

“Ik heb een van mijn flesjes bijna leeg en ik heb dit recept nodig”, zei ze toen over haar gedachten. “Ik probeer alles uit te zoeken wat mogelijk is.”

Uiteindelijk stelde de verzekering van Brown haar in staat om nooddekking te starten, zodat ze haar recept voor $ 60 kon aanvullen. Maar het is een voordeel dat maar één keer per jaar kan worden gebruikt.

“Ik heb een verzekering. Ik zou het goed moeten vinden, maar het is nog steeds duur voor mij, ‘zei ze. “Wat is hier aan de hand?”

Het pad dat voor je ligt

Nu de Republikeinen volgende week de controle over het Huis overnemen, kan het moeilijk worden om tweeledige wetgeving inzake geneesmiddelenprijzen aan te nemen die de kosten van insuline voor mensen onder de 65 zou beperken, zei Juliette Cubanski, adjunct-directeur van het programma over Medicare-beleid bij KFF, voorheen bekend als de Kaiser Stichting Familie.

“Ik denk niet dat beleidsmakers weten wat ze moeten doen”, zei ze.

Het kan aan staten en andere entiteiten zijn om goed te maken wat de Inflation Reduction Act niet biedt aan patiënten die insuline nodig hebben, zei Eric Tichy, afdelingsvoorzitter van oplossingen voor apotheekvoorziening voor de Mayo Clinic in Rochester, Minnesota.

Staten kunnen ook wetgeving aannemen die insuline in noodsituaties gemakkelijker betaalbaar maakt.

In 2020 keurde Minnesota de Alec Smith Insulin Affordability Act goed, die voorziet in een noodvoorraad van 30 dagen insuline voor patiënten voor $ 35. De wetgeving is vernoemd naar een 26-jarige man in Minnesota die onverzekerd was en stierf nadat hij zijn insuline had gerantsoeneerd.

Gibson, de moeder uit San Diego, zei dat ze zich gewoon gelukkig voelt dat ze een verzekering heeft en de kosten van de medicatie van haar kinderen elke maand kan dekken. Maar ze zei zich zorgen te maken over wanneer haar kinderen volwassen worden en niet langer op haar verzekering mogen.

“Er zal druk zijn op mijn kinderen om altijd fulltime banen te hebben die door de werkgever gesponsorde gezondheidszorg bieden,” zei ze. “Het zal niet gemakkelijk zijn als onze kinderen van onze polis af komen en een baan zoeken.”

Ze zei dat het nog steeds voelt alsof haar familie misbruikt wordt. Naast insuline en verzekeringspremies moet Gibson ook elke drie maanden $ 550 uitgeven voor glucosemeters en $ 1.100 voor insulinepompen.

‘Ik ben zo boos,’ zei ze. “Het is vermoeiend.”