Advies | Vraag het aan Amy: De pas weduwe is een zus die grote grenzen stelt aan haar familie

Vorige week stuurde mijn zus mijn ouders een brief waarin stond dat ze alleen per post contact met haar konden opnemen. (Ze stuurden korte e-mails en sms’jes met generieke updates.) Mijn ouders zijn in de 80 en weten het niet meer. Ze lijkt onze ouders overal de schuld van te geven, maar met zo voorgeschreven communicatie lijkt er geen manier te zijn om vooruit te komen.

Ze reageerde ook niet meer op mij, en ik ben gekwetst, maar heb het gevoel dat ik dit kan afwachten. Ik stuurde haar een verjaardagskaart en wat saaie briefjes. Ik heb mijn moeder wel verteld dat ze tenminste niet alle communicatie heeft verbroken, dus dat is goed.

Mijn zus communiceert ook met mijn oudste zoon (die in een ander land woont), wat mijn therapeut ertoe bracht te zeggen dat zij misschien zo communiceert. Mijn ouders gaan naar een steungroep en ik heb mijn EAP gebruikt voor therapie, maar dit stukje grens/controle/communicatie is moeilijk.

Ik heb het gevoel dat mijn zus ons probeert te beheersen, maar misschien heb ik het mis en vind ik het gewoon niet leuk dat iemand de grenzen dicteert en hoe de grenzen worden gerespecteerd, en ze vervolgens verandert wanneer ze dat wil. Ik blijf me afvragen waarom ze ons niet gewoon afsnijdt, maar een therapeut zegt dat dit de manier is waarop ze ervoor kiest om te communiceren.

– Verbijsterd door grenzen

Verbijsterd: Ik ben het ermee eens dat het stellen en handhaven van grenzen een vorm van controle is. Gezonde grenzen helpen ons allemaal om onze autonomie te vestigen, waardoor anderen ons er in feite niet van kunnen binnendringen en overweldigen. Ja, je zus beheerst jullie allemaal. Gezien wat ze heeft meegemaakt, zou het vriendelijkste antwoord zijn als je aanneemt dat dit gewoon het beste is wat ze op dit moment kan doen.

Ik vraag me af of haar keuze om over te schakelen op post een poging is om de zaken gewoon te vertragen. Sms’jes en telefoontjes lijken haar op dit moment misschien verrassend, waardoor ze onder druk wordt gezet om contact op te nemen dat ze niet aankan.

U zegt niet of uw zus therapeutische hulp krijgt, of dat ze überhaupt met u en uw ouders communiceert – nadat u deze voorwaarden heeft gedicteerd.

Wees ondersteunend, zachtaardig en geruststellend tegenover je ouders. Stuur je zus wat nieuwsbrieven en ansichtkaarten. Zet haar niet onder druk, maar doe je best om de deur open te houden – zelfs als je de huidige parameters niet leuk vindt. Ik hoop voor haar dat ze ervoor kiest om er doorheen te lopen en opnieuw contact te maken met jullie allemaal.

Lieve Amy: Ik ben eind twintig. Ik woon in mijn geboorteplaats en ben dicht bij mijn ouders gebleven. Ik heb een baan, een auto, vrienden en deel een appartement met een vriend. Ik heb een sterke hunkering naar een populair muziekfestival, met een groep die ik al jaren volg, maar nog nooit persoonlijk heb gezien.

Ik heb met mijn ouders het idee geopperd om dit te doen, maar zij hebben grote bezwaren. Ze maken zich zorgen over een aantal factoren, vooral over veiligheid (we gaan kamperen, samen met andere festivalgangers). Ik ben een voorzichtig persoon. Ik heb ze nooit een reden gegeven om zich zorgen te maken – daarvoor.

Ik zoek jullie advies over wat ik moet doen en ook hoe ik dit moet aanpakken met mijn ouders.

Fan: Nadat je je tickets hebt geboekt, je eten hebt gepland en je auto hebt volgetankt, moet je je ouders vertellen over je plannen en hen verzekeren dat je minstens één keer per dag contact met ze zult houden.

Ze zullen hun zorgen uiten en kunnen u onder druk zetten om dit niet te doen. Je moet ze geruststellen dat je voorzichtig zult zijn, en vragen of je de avond na je terugkomst met ze kunt eten.

Dat is het. Je zult verantwoordelijk met jezelf om moeten gaan, en zij ook.

Lieve Amy: Ik vond je reactie op “Bezorgde mama‘, die zich obsessief zorgen maakte over haar volwassen zoons. Mijn moeder maakte zich obsessief zorgen om mij. Haar overweldigende angst bracht me ertoe om op vele, vele manieren niet voor haar open te staan ​​over mijn leven. Trouwens, mijn moeder is nu 99 jaar oud.

Ze maakt zich haar hele leven zorgen en, voor mijn gezond verstand, merk ik dat ik nog steeds een emotionele afstand tot haar bewaar.

Plezier: Angst heeft een diepgaande invloed op relaties.

© 2023 door Amy Dickinson. Gedistribueerd door Tribune Content Agency.