Afscheid van de favoriete kantine van Parijs, Le Castiglione

Het is zeldzaam om in Parijs een restaurant te vinden dat altijd open blijft – niet alleen van ‘s morgens vroeg tot’ s avonds laat, of zeven dagen per week, maar elke feestdag, inclusief Kerstmis, Nieuwjaar en 1 mei, en zelfs in augustus, wanneer de meeste etablissementen gesloten zijn. minstens twee weken vakantie. Le Castiglione, zoals we die kenden, was betrouwbaar, zalig, koppig open… tot het definitief sloot op zaterdagavond.

Voor al zijn trouwe klanten, maar vooral voor modemensen die Le Castiglione beschouwden als hun kantine in Parijs, hun ‘gelukkige plek’, hun ‘thuis weg van huis’, is dit een enorm verlies. Liefkozend bekend als Casti (de Le optional), en dicht gelegen bij veel van de hotels die mode-standby zijn, is het restaurant al bijna drie decennia een geliefde, anti-It-spot. Je had misschien naast Grace Coddington of Amber Valletta gezeten; een luxe CEO of een toonaangevende detailhandelaar; een tafel van invloedrijke critici en redacteuren – Casti leek vrij van machtsdynamiek. Je nestelde je in het rode fluweel om te eten en de Parijse chic in je op te nemen.

Vorige week, toen Instagram-berichten van Business of Fashion’s criticus Tim Blanks en Stad & Land‘s Stellene Volandes bracht onofficieel het nieuws, een eindeloze stroom van verdriet, ongeloof en betraande emoji’s volgde. Sinds de sluiting van Colette in 2017 – twintig jaar lang slechts twee blokken naar het oosten gelegen – heeft een op mode gerichte bestemming hier zo’n sentimentele betekenis gekregen onder een typisch onsentimenteel publiek.

“Het heeft die authenticiteit die je niet kunt kopen. Dat kun je niet namaken,’ vertelde Blanks me tijdens een vervolggesprek in Londen. Hij zei dat hij niet zeker weet of hij ooit zo vaak in een restaurant heeft gezeten: er alleen dineren, met collega’s (teruggaand naar zijn Style.com-dagen) en met familieleden van over de hele wereld. “Je zou een stap terug kunnen doen en zeggen: ‘Kijk eens hoe deze modemensen boos worden over het sluiten van restaurants.’ Maar het bood een soort hulp… het is het soort verdriet dat je associeert met iets waar je absoluut op vertrouwde, waarvan je altijd dacht dat het er zou zijn.’

Voor de meesten van ons was het naderende einde van Le Castiglione verrassender dan het ontslag van een ontwerper. Maar eigenaar, Fabrice Couet, en zijn partner, Claudia Castro, waren klaarblijkelijk al een tijdje aan het navigeren door de situatie. In 2021 werd het bijna 2.000 vierkante meter grote restauranthuurcontract aan de rue Saint-Honoré 235 overgenomen door een particuliere investeringsmaatschappij die vorig jaar naburige adressen begon te kopen. Naar verluidt zal het gebouw waarin Le Castiglione en zijn buren zijn gehuisvest, worden omgebouwd tot een Gucci-winkel. De enorme ruimte kijkt uit op het indrukwekkende Place Vendôme Maison van Louis Vuitton (toen hij voor dit verhaal werd bereikt, had Kering corporate PR geen commentaar).