Beste Abby: Ik ben nergens goed in en het maakt me ellendig

LIEVE ABBY: Ik ben een 29-jarige huisvrouw met een liefhebbende echtgenoot, een zorgzame moeder en even ondersteunende schoonfamilie. Ik schrijf omdat ik me nutteloos voel. Ik heb niet eens een hobby waar ik goed in ben. Hoewel ik graag muziek speel, teken en met katten speel, denk ik niet dat ik goed ben in een van hen, ondanks dat anderen me anders vertellen.

Mijn vrienden en familie zijn beter af dan ik. Mijn vriend doet mee aan een schaatswedstrijd, mijn broer werkt eraan om elektricien te worden en de neef van mijn man is een illustrator wiens boek onlangs is gepubliceerd. Hierdoor heb ik een laag zelfbeeld ontwikkeld en maak ik ruzie met de mensen om me heen.

Ik kan de universiteit niet betalen omdat ik geen baan heb. Ik probeerde er een paar aan te vragen, maar werd afgewezen. Abby, ik heb niets bijzonders bereikt. Het enige wat ik wil is goed zijn in iets, maar ik ben bang dat het in mijn gezicht zal ontploffen. Ik kan geen kritiek aanvaarden.

Ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben bereid alles op te geven. Waarom zou ik het blijven proberen als ik weet dat ik dezelfde slechte resultaten zal krijgen? — TALENTLOOS IN OHIO

BESTE TALENTLOOS: Er zijn veel soorten succes buiten het geld of het winnen van prijzen. Als werkloze huisvrouw met tijd om handen, waarom zou u er dan niet wat van gebruiken door vrijwilligerswerk te doen in uw gemeenschap?

Veel plaatsen zouden blij zijn om je te hebben. De bibliotheek, scholen, seniorencentra, dierenartspraktijken of dierenreddingen zouden iemand verwelkomen. Alstublieft probeer het. Als je dat doet, ontdek je misschien dat je talenten hebt waarvan je je niet bewust bent. Een bijkomend voordeel is dat hoe meer je doet, hoe hoger je zelfrespect zal worden.

LIEVE ABBY: Mijn 12-jarige kleinzoon, ‘Adam’, praat niet tegen me. Hij praat met andere volwassenen, maar als ik een kamer binnenloop en hallo zeg, doet hij alsof hij me niet hoort. Hij beantwoordt geen vragen die ik stel en zal op de grond gaan zitten in plaats van aan het andere eind van een grote bank waar ik ben.

Hij woont behoorlijk ver weg, dus ik neem elke twee tot drie maanden kleine cadeautjes mee als ik hem bezoek. Hij komt wel met een glimlach naar me toe als ik ze uitdeel, maar hij geeft nooit commentaar of bedankt. Zijn jongere broer en ik kunnen goed met elkaar opschieten, dus ik zet Adam niet onder druk. Als ik wegga, geef ik hem een ​​snelle knuffel en zeg ik dat ik van hem hou. De telefoon is waardeloos.

Hij voelt zich duidelijk ellendig als mijn dochter erop staat dat hij met me praat. Ik stuur ongeveer een keer per maand een korte sms, zodat hij weet dat ik om hem geef. Ik voel me niet op mijn gemak om dit tegen zijn ouders te zeggen, aangezien zijn vader behoorlijk hard voor hem is. Suggesties? — DROEVIGE GRAMMY IN PENNSYLVANIA

BESTE SAD GRAMMY: Ja. Adams gedrag is grof en respectloos, maar het is misschien niet zijn schuld. Het verbaast me dat zijn ouders dit niet hebben opgemerkt. Omdat je het gevoel hebt dat zijn vader hardhandig is, moet je het tegen zijn moeder zeggen en haar vragen om erachter te komen wat het probleem met Adam is, want er is duidelijk een probleem.

Dear Abby is geschreven door Abigail Van Buren, ook wel bekend als Jeanne Phillips, en werd opgericht door haar moeder, Pauline Phillips. Neem contact op met Dear Abby via DearAbby.com of postbus 69440, Los Angeles, CA 90069.