Perspectief | De woordenschat van wijn is eurocentrisch. Het is tijd om dat te veranderen.

Eeuwen later introduceerden Spaanse missionarissen en conquistadores Europese vinifera-wijnstokken in Amerika, Nederlandse handelaren plantten wijngaarden in Zuid-Afrika en Britse kolonisten brachten wijnstokken naar Australië en Nieuw-Zeeland.

Moderne wijn, zoals wij die kennen, is onlosmakelijk verweven met het Europese kolonialisme en zijn cultuur – rituelen, normen en jargon – weerspiegelt dat erfgoed.

Niemand probeert die geschiedenis ongedaan te maken, tenminste dat heb ik gehoord. Maar in een land waar mensen

Meer wijnverkopers maken het vertegenwoordigen van diverse wijnboeren tot een prioriteit

van directe Europese afkomst een kleiner deel van de bevolking vormen, zijn er bijvoorbeeld oproepen om wijn herkenbaarder te maken voor mensen van Aziatische en Afrikaanse afkomst. Dit is een natuurlijk gevolg van de inspanningen van de wijngemeenschap sinds 2020 om te diversifiëren en meer gekleurde mensen aan te trekken als consumenten en professionals.

“De taal van wijn heeft een herstart nodig”, zegt Meg Maker, een wijnschrijver, opvoeder en auteur van de blog Terroir Review. Maker modereerde eind januari een paneldiscussie op het Unified Wine & Grape Symposium, een jaarlijkse handelsbeurs in Sacramento, getiteld “A New Lexicon for Wine”. Haar collega-panelleden waren Erica Duecy, een wijnconsulent en redacteur, en Alicia Towns Franken, uitvoerend directeur van Wine Unify, een organisatie die de vertegenwoordiging van minderheden in de wijnindustrie promoot.

Hun kritiek was ongecompliceerd: wijn is eurocentrisch, en we hebben de neiging om erover te praten met behulp van analogieën en metaforen die centraal staan ​​in de Europese ervaring.

Een nieuwe onderneming wil dat je wijnen ontdekt van onbekende makers

Duecy noemde een ‘cultureel keerpunt’ in de manier waarop we praten over culturele toe-eigening en het ‘dekoloniseren’ van de taal van voedsel. Hetzelfde geldt voor wijn, zei ze. “We spreken op gecodeerde manieren” en het pad naar verandering “begint door te begrijpen dat we over wijn spreken op een manier die uitsluitend is.”

“Hoe de keuken van mijn oma eruit zag vergeleken met die van jouw oma, is waarschijnlijk heel anders”, zei Franken, verwijzend naar haar jeugd als Afro-Amerikaan in Chicago. Het Europese ideaal van kastelen op wijnetiketten en wijn als onderdeel van een gemoderniseerde levensstijl is vandaag niet relevant. Ze wees specifiek op de minachting van de wijngemeenschap voor zoetheid als voorbeeld. “Ik sneed mijn tanden op witte zinfandel,” zei ze. “Als je me toen had vernederd, zou ik hier vandaag misschien niet zijn.”

Om een ​​idee te krijgen van deze culturele verandering in actie, nam ik contact op met Mailynh Phan, CEO van RD Winery, Napa’s eerste Vietnamese wijnmakerij. Het merk is in 2012 opgericht om Napa-wijn te exporteren naar Vietnam, dat natuurlijk zijn eigen koloniale geschiedenis heeft, en probeerde het op de markt te brengen met een door Napa geïnspireerde kijk op Europa. Maar de Vietnamese consumenten “wilden geen Europeaan zijn, omdat wij dat niet zijn”, zei Phan.

Phan bracht het merk terug naar Californië en opende in juli 2020 een proeflokaal in Napa. Daar biedt ze een reeks wijnen aan genaamd Fifth Moon, gemaakt met druivensoorten die niet gebruikelijk zijn in Californië, zoals grüner veltliner, malvasia bianca en chenin blanc. Ze combineert ze met Vietnamese en andere Aziatische gerechten. “Dit zijn frissere wijnen met een hoger zuurgehalte die goed in balans zijn met equatoriaal voedsel dat veel kruiden bevat,” legt Phan uit.

‘Je zou kunnen zeggen dat een wijn naar mango smaakt,’ zei Phan, alsof ze een paar van mijn proefnotities had gelezen. “Indiase mensen weten dat er negen verschillende soorten mango zijn. Welke bedoel je?”

De website van RD beschrijft de Fifth Moon grüner veltliner als eindigend met “aanhoudende tonen van wasabi en Kaffir-limoen” en stelt voor om het te combineren met “curries, vindaloo en Pho.” De chenin blanc wordt aanbevolen voor “zoetzuur varkensvlees, Pekingeend, pad thai en onze persoonlijke favoriet – Franse frietjes.”

“Het wijngesprek draait om Europees eten,” zei Phan. “Veel mensen zijn niet opgegroeid met die ervaring. Ik niet. Er zijn mensen die bij elke maaltijd rijst eten. Ze praten anders over wijn.”

En misschien zouden wij dat ook moeten doen.