Tristan Auer, ambassadeur van Frans design, omarmt een aanpak op maat

De in Parijs gevestigde interieurontwerper Tristan Auer belichaamt de elegantie van Frans high-end design over de hele wereld, als een ambassadeur van de Franse levenskunst. Hij bespreekt zijn ontwerpproces en de projecten die hebben bijgedragen aan zijn succes.

Je bent geboren in het noordoosten van Frankrijk in 1970. Hoe kwam je erachter dat je dingen wilde bouwen en ontwerpen wilde maken?

Mijn grootvader was landschapsarchitect en woonde in een prachtig herenhuis uit 1920. Dat was zeker het begin van mijn gevoeligheid voor mooie interieurs en mooie verhoudingen. Ik ben opgegroeid in Aix-en-Provence, een geweldige plek voor inspiratie, en toen ik moest beslissen wat ik ging studeren, dacht ik dat fulltime werken beter was als je het leuk vond.

Beschrijf uw ervaring bij het werken voor Christian Liaigre van 1996 tot 1998, daarna voor Philippe Starck van 1998 tot 2002. Wat hebt u van hen geleerd?

Ik heb veel geleerd op verschillende vlakken. Het was de beste leerschool ooit. Twee verschillende stijlen en schalen. Liaigre is meer op de millimeterschaal: aandacht voor detail en meubels. Starck is meer scenografisch, wat mensen tegenwoordig omschrijven als het ‘wauw’-effect.

In 2002 richtte je je eigen ontwerpstudio op. Hoe zag je weg naar succes eruit?

Bryan Adams, de zanger, gaf me mijn eerste sterke project en lanceerde me. Hij was zo aardig om me aan zijn beroemde vrienden voor te stellen. Ik ben hem veel verschuldigd. Hij werd iemand die belangrijk voor me was en een goede vriend.

Hoe zou je jezelf omschrijven als ontwerper?

Ik ben nergens in gespecialiseerd. Ik begin elk project met een frisse visie en vergeet wat ik eerder heb gedaan. Ik sta altijd open voor elke creatieve stimulatie die van verschillende, onvoorspelbare manieren komt.

Welke criteria gebruikt u om te beslissen welke projecten u accepteert?

Wederzijds respect met de klant. Ik kan niet werken voor mensen die ik niet in overweging neem.

Beschrijf uw creatieve proces vanaf het moment dat een klant u opdracht geeft tot het definitieve ontwerp.

Ik begin eerst naar mijn cliënt te luisteren. Terwijl ik voor hem of haar aan het ontwerpen ben, moet ik vóór alles begrijpen wat hij of zij nodig heeft, en dan creëer ik voor hem of haar, zoals een kleermaker zou doen, een op maat gemaakt project. Meubels komen uit verschillende bronnen: galerijen, op maat gemaakt of veilingen.

Hoe helpt u uw klanten hun persoonlijke ontwerpesthetiek te ontdekken en hun visie om te zetten in realiteit terwijl ze uw eigen stijl integreren?

Ik beschouw mezelf als een kleermaker, ik ontwerp voor klanten 100% op maat. Overleg en wederzijds vertrouwen zijn de sleutels tot samenwerking.

Wat is het moeilijkste aan ontwerpen voor jou?

Om mijn persoonlijke huis te ontwerpen.

Vertel me over je studio, hoe groot je team is, aan hoeveel projecten je tegelijkertijd werkt en wat je op de been houdt.

Ik heb een studio met 20 mensen alleen om ze dicht bij me te houden en heel snel te handelen. Ze zijn als een Formule 1-team, heel efficiënt. De meesten van hen zijn al lang bij ons. Ze zijn meer een gemeenschap of een familie.

Welke van je ontwerpen uit je hele carrière geven het beste weer wie je bent als ontwerper?

Het meest indrukwekkende is ongetwijfeld Hôtel de Crillon, het meest verfijnde en op maat gemaakte. Hôtel Les Bains heeft een zeer rockachtige houding, het huis van Bryan Adams in Mustique is het meest in fase met het milieu en de natuur, mijn project voor Cartier heeft een zeer moderne aanpak en respecteert het DNA van het merk, de laatste auto die ik met mijn Car Tailoring-merk, een Citroën CX 1975, Hôtel Sinner in Parijs is mijn kleine baby en alle anderen die ik niet kan noemen, zullen voor altijd geheim blijven.

Vertel me over enkele van de ontwerpprojecten waar je momenteel aan werkt of die je onlangs hebt voltooid.

Ik blijf meubels ontwikkelen met Poltrona Frau, Pouenat, Holly Hunt. Ik werk aan hotels, woningen, jachten, restaurants, jets, oldtimers en mijn landhuis. Ik weet nooit wat mijn volgende 30 minuten zullen zijn, dus de toekomst is vrij abstract voor mij. Ik volg graag mijn lot.