Vrouw voltooit typisch Engelse missie om 244 scones in het VK te eten

Vaak te zien in shows zoals de “Great British Bake Off” of geknabbeld naast thee nippend met pinkjes opgegroeid op “Downton Abbey”, zijn scones een sentimenteel stukje van het Britse leven.

Een Britse vrouw was zo gepassioneerd door scones en Britse erfgoedsites dat ze ze combineerde haar liefde voor de twee, die 10 jaar op een persoonlijke missie heeft doorgebracht om 244 locaties te bezoeken die zijn erkend door de National Trust, een eeuwenoude liefdadigheidsinstelling voor natuurbehoud, en op elke locatie een scone te proeven.

Sarah Merker, 49, verheugde de Britten en haalde woensdag de nationale krantenkoppen toen ze voltooide wat ze haar tien jaar durende “odyssee” noemde en in haar laatste scone beet – te midden van een achtergrond van de oceaan met uitzicht op Giant’s Causeway, een historische plek in Noord-Ierland.

“Het was absoluut ongelooflijk”, vertelde de wereldwijde marketingmanager uit Londen zaterdag in een interview aan The Washington Post over haar lange reis en de aandacht die het kreeg. “Ik ben nooit ziek van scones.”

Wanneer Michelin chef-koks vertelt dat ze sterren zijn kwijtgeraakt, staat geestelijke gezondheid voorop

Merker’s reis begon om een ​​praktische reden – zij en haar man waren in 2013 lid geworden van de National Trust liefdadigheidsinstelling als jaarlijkse leden, en Merker stelde zichzelf tot doel om elke locatie met cateringfaciliteiten te bezoeken om ervoor te zorgen dat haar lidmaatschap niet ongebruikt zou blijven, zoals haar lidmaatschap van een sportschool. .

In de loop der jaren kreeg haar missie echter ook emotionele betekenis: haar man Peter stierf in 2018 aan kanker, en aangezien het paar het leuk vond om samen de National Trust-sites te bezoeken, zag Merker het voltooien van de reis ook als een manier om hem te eren. .

Tijdens haar reis schreef ze een persoonlijke blog waarin ze uiteenzette wat ze had geleerd – en scoorde ze de scones die ze van de vijf proefde. De blog werd zelfs omgezet in een boek, waarin sconerecepten van chef-koks van de National Trust uit het hele land werden belicht – en uiteindelijk kreeg ze ook haar nationale berichtgeving.

“Mensen stellen de National Trust gelijk aan de scone – het is vreemd en een beetje ouderwets”, grapte ze, terwijl ze haar reis een “dubbele klap van Britsheid” noemde.

De National Trust, een liefdadigheidsinstelling voor natuurbehoud die in 1895 is opgericht, zet zich in voor het behoud van natuurlijke erfgoedlocaties zoals stranden, kastelen, statige huizen en hectaren glooiend landschap.

Het is een sentimenteel onderdeel van de Britse nationale psyche en wordt geassocieerd met vrijwilligers, statige huizen en kopjes thee. Onafhankelijk van de overheid beheert het meer dan 250.000 hectare platteland, 780 mijl kustlijn en 500 historische eigendommen, tuinen en natuurreservaten – vorig jaar ontving het 20 miljoen bezoekers.

Ondanks dat de liefdadigheidsinstelling werd verdedigd door leden van de koninklijke familie en beroemdheden, is ze de afgelopen jaren politiek onder vuur komen te liggen nadat rechtse conservatieve wetgevers haar ervan beschuldigden “niet-patriottisch” te zijn en “wakker werden” toen ze stappen ondernam om publiekelijk banden met slavernij en kolonialisme te erkennen. zijn historische bezienswaardigheden.

“We zijn ontroerd dat het bezoeken van onze plaatsen zoveel betekende voor Sarah en haar man en dat de eenvoudige scone zo’n speciale plaats inneemt in haar herinneringen aan hun tijd samen”, vertelde een woordvoerster van de National Trust in een e-mail aan The Post.

“We weten dat voor veel bezoekers een uitstapje naar het café voor een traktatie het favoriete onderdeel van hun bezoek is”, zei ze, eraan toevoegend dat “het essentiële fondsen voor ons ophaalt om het werk te doen dat we doen door voor de plaatsen te zorgen waar ze van houden.”

De trust zegt dat scones het best verkochte gerecht zijn, met meer dan 3 miljoen verkochte scones per jaar en veel van de ingrediënten afkomstig van hun pachtboeren.

Dus welke scone was Merker’s favoriet?

Welnu, dat zou een ietwat ongebruikelijke ‘kerstpudding scone’ zijn, gegarneerd met cognacboter, die ze proefde in Yorkshire, Noord-Engeland, op de locatie van de Treasurer’s House National Trust uit 1897. “Het was gewoon geweldig”, zei ze. “De meest memorabele.”

Ze is minder spraakzaam over haar slechte scone-ervaringen en erkent dat het allemaal “erg subjectief” is, maar de basislijn voor een goede scone is “het moet vers zijn. Er is veel voor nodig om een ​​verse scone te ruïneren.

“Dan heb je andere factoren. Een goede scone is goed gerezen en ziet eruit alsof hij in tweeën is gedeeld… hij moet donzig zijn, een mooie knapperige buitenkant’, vervolgt ze, voordat ze besluit: ‘Je kent er een, als je er een ziet.’

Het Verenigd Koninkrijk heeft te maken met historische stakingen. Deze verhalen leggen uit waarom.

Soms verliep haar scone-missie niet altijd volgens plan.

Bij een bezoek aan het kleine middeleeuwse huis van de voorouders van George Washington, in Washington Old Hall in Noordoost-Engeland, “hadden ze alleen theecakes”, herinnert ze zich. Bij een andere gelegenheid, in het ouderlijk huis van natuurkundige Isaac Newton in Woolsthorpe Manor, een boerderij in Lincolnshire waar hij naar verluidt ‘in eenzaamheid had gewerkt en obsessief had geëxperimenteerd’, ontdekte Merker dat ze in plaats van scones alleen appeltaart serveerden.

Ze koos ervoor om te eindigen bij de Giant’s Causeway voor haar laatste scone, samen met haar moeder en zus, omdat het een locatie was die ze voor het eerst had bezocht met haar overleden echtgenoot. “In mijn hoofd maakte hij het af met mij”, zei ze.

“Toen hij ziek was, kreeg ik niet zoveel gedaan”, voegde ze eraan toe. “Nadat hij stierf, kwam het niet eens bij me op om op te geven, het gaf me iets om op uit te trekken voor … Overal waar ik ging, bekeek ik het door zijn ogen,” zei ze, erop wijzend dat hij zou zijn “verheugd” met haar voltooide missie.

Wat biedt de toekomst voor Merker?

Er is een aparte National Trust for Scotland, die ze hierna misschien afvinkt. Of misschien doet ze iets ‘heel anders’, zegt ze. Hoe dan ook: ‘Ik ben vastbesloten om de vlag te blijven voeren voor de scone’, zei ze. “Ik zal voor altijd van ze houden.”

Maar haar meest directe doel: “Het staat op mijn bucketlist om een ​​Amerikaans koekje te proberen.”