Waarom uw telefoon niet de eerste optie zou moeten zijn om uw kind te kalmeren

We zijn er allemaal geweest. Je staat in de rij bij de supermarkt of je bent bij de buitenschoolse activiteit van een ouder kind en je kleintje begint zich druk te maken. Je kunt niet weggaan en het gejank en gehuil wordt luid genoeg zodat anderen het kunnen opmerken. Wanhopig op zoek naar een oplossing geef je je kind je telefoon door. Plots worden ze ondergedompeld in “Bluey” of een spel en heb je jezelf net nog eens 15 minuten rust en stilte gekocht.

Hoewel ouders soms moeten doen wat ze moeten doen, wil je misschien heroverwegen om je telefoon te gebruiken om je kind kalm te houden. Een nieuwe studie zegt dat dit vaak leidt tot problemen met emotionele regulatie bij kinderen.

De impact van het gebruik van uw mobiele apparaat om uw kind te kalmeren

De studie, uitgevoerd aan de Universiteit van Michigan en gepubliceerd in JAMA Pediatrics, keek naar meer dan 400 ouders en hun kinderen in de leeftijd tussen 3 en 5 jaar. De onderzoekers wilden meer weten over wat er gebeurde als ouders en verzorgers apparaten gebruikten als kalmerende middelen. .

Ze vonden een verband tussen het gebruik van apparaten om kinderen die van streek zijn te sussen en hun vermogen om zichzelf te reguleren. Met andere woorden, kinderen die telefoons kregen toen ze kieskeurig werden, hadden de neiging om in de toekomst meer moeite te hebben met het omgaan met verontrustende omstandigheden. Jongens en kinderen die al problemen vertoonden als hyperactiviteit, impulsiviteit en emotionele copingvaardigheden werden vooral getroffen wanneer zorgverleners schermen gebruikten om hen te kalmeren.

De studie beveelt aan dat kinderartsen en zorgverleners moeten overwegen om alternatieve kalmerende benaderingen met ouders te bespreken.

Gemiste kansen om zelfverzachtend te leren

Driftbuien en grote emoties komen vaak voor in de leeftijdscategorie van 3 tot 5 jaar, en het kan verleidelijk zijn om gewoon de waanzin te stoppen op welke manier dan ook. Maar het is op deze leeftijden dat kinderen kansen moeten krijgen om met hun emotionele uitdagingen om te gaan, zodat ze copingvaardigheden kunnen ontwikkelen.

“Het ervaren van negatieve emoties zoals frustratie, woede en verdriet, en herstellen is een waardevolle les voor [children] om te leren”, zegt Scott Roth, PsyD, oprichter en klinisch directeur bij Applied Psychological Services in New Jersey. “Het bereidt hen voor op de volgende teleurstelling en kan helpen veerkracht op te bouwen.”

Volgens de studie is dit een kritieke periode voor kinderen om dit soort vaardigheden te ontwikkelen. Onderzoekers zeggen dat emotionele regulering nog belangrijker kan zijn voor schoolsucces dan intelligentie. Ze zeggen dat het kinderen in staat stelt “kalm, gefocust en flexibel te blijven terwijl ze voor nieuwe uitdagingen staan.”

Sterker nog, hoe meer ervaringen kinderen hebben om hun eigen emoties onder ogen te zien, hoe beter ze erin worden. “Het met succes reguleren of verminderen van de hoeveelheid angst die een kind voelt, kan hen helpen vertrouwen op te bouwen in hun eigen kunnen”, zegt Dr. Roth.

Wanneer we kinderen afleiden in plaats van ze te helpen door schrijnende situaties heen te werken, ontnemen we deze kansen om te oefenen.

Alternatieve kalmerende technieken

Als je het gevoel hebt dat je de week of zelfs de dag niet doorkomt zonder je telefoon te overhandigen om je kind te kalmeren, raak dan niet ontmoedigd. Door van tevoren een paar hulpmiddelen te plannen, kunt u omgaan met uitdagende situaties wanneer deze zich voordoen. Het kan ook geruststellend zijn om te weten dat je je kind niet zomaar in het vuur hoeft te gooien, om zo te zeggen. U kunt hulp en begeleiding bieden terwijl ze zelfregulatie leren.

Je kind helpen zijn gevoelens te benoemen is een simpele tip waar je een heel eind mee kunt komen. “Help uw kind eerst te identificeren wat het voelt en waarom”, zegt Ali Alhassani, kinderarts en hoofd van de klinische afdeling van Summer Health. “Zodra ze hun gevoelens begrijpen, kun je ze helpen er voorbij te gaan met technieken zoals diep ademhalen, geleide beelden, spierontspanning en mindfulness.”

Als u merkt dat uw kind van streek raakt, moet u dit erkennen. Kinderen moeten weten dat het oké is om negatieve emoties te voelen. Dr. Roth stelt voor validerende verklaringen en vragen te gebruiken als: “‘Ik zie dat je echt boos bent. Vertel me waar in je lichaam boos voelt?'” Kinderen kunnen hun gezicht, buik of vuisten zeggen. “Zodra een kind de verbinding tussen lichaam en geest kan maken, kunnen ouders ademhalingstechnieken introduceren die het idee promoten dat een ontspannen lichaam kan leiden tot een ontspannen geest”, zegt Dr. Roth.

Het kan ook heel nuttig zijn om kalmerende technieken te oefenen op een moment dat uw kind niet emotioneel geladen is. “Proberen om uw kinderen deze waardevolle vaardigheden en lessen te leren tijdens een driftbui is meestal een zinloze onderneming”, zegt dr. Roth. “Probeer met ze te praten en ze te leren wanneer ze nog niet ontregeld zijn, zodat het deel kan uitmaken van de coping-vaardigheden wanneer ze ontregeld zijn.”