Analyse | Het congres van vandaag is misschien niet in staat tot compromissen om het banksysteem te redden

Bovendien zien ze de banksector als ongeëvenaard in zijn macht, in staat om de ingrijpende wetten die in 2008 en 2010 zijn uitgevaardigd nadat de crisis op Wall Street de Grote Recessie veroorzaakte, aan de kaak te stellen.

“Ik weet het niet. Ik denk dat het een uitdaging is”, vertelde senator Sherrod Brown (D-Ohio), voorzitter van de Senaatscommissie voor het bankwezen, donderdag aan verslaggevers. “De invloed van speciale interesses – ik doe dit al een hele tijd zoals je weet – ik zou zeggen dat het vandaag waarschijnlijk groter is dan tijdens mijn leven.”

Maar Charles E. Schumer (DN.Y.), leider van de meerderheid in de senaat, blijft de leidende optimist dat het Congres deze gelegenheid kan aangrijpen. Hij hielp bij de onderhandelingen over de redding van Wall Street in 2008 en biljoenen dollars aan pandemische hulp in 2020, tijdens presidentsverkiezingen met een verdeelde regering.

“Uiteindelijk kwamen de mensen bij elkaar. Ik zou willen dat dat het geval zou zijn en ik denk dat de kans groot is dat dat zal gebeuren”, zei Schumer donderdag.

House Speaker Kevin McCarthy (R-Calif.) heeft een afwachtende houding aangenomen, probeert kalm te blijven en wil een aantal belangrijke hoorzittingen houden voor het House Financial Services Committee alvorens te bepalen of er actie nodig is.

“Je wilt alle feiten krijgen”, zei hij vrijdag tegen verslaggevers in het Capitool.

Biden vraagt ​​het Congres om strengere straffen op te leggen aan leidinggevenden van failliete banken

Veteranen van de onderhandelingen op Capitol Hill in 2008 merken op dat de huidige problemen in de banksector in niets lijken op die tijd, toen de grootste financiële instellingen zwaar hadden ingezet op transacties die waren gekoppeld aan risicovolle subprime-hypotheken, die begonnen te imploderen toen de huizenmarkt inkrimpte.

“Dit is niet ’08,” zei Eric I. Cantor vrijdag. Toen maakte Cantor deel uit van het House GOP-leiderschapsteam, in de minderheid toen de regering-Bush onderhandelde met de democratische meerderheid op Capitol Hill.

Hij diende vervolgens als meerderheidsleider en werkt nu voor een investeringsbank, Moellis & Company, als senior adviseur op het gebied van openbaar beleid. Zijn grootste angst is als de ‘schrille politiek’ van de partijdige rand de overhand krijgt en het beeld creëert dat alleen de rijken en verbondenen worden gered ten koste van gewone burgers.

Sommige liberale eisen voor nieuwe regelgeving gaan te ver, te snel, betoogde Cantor, terwijl conservatieven die de decentralisatie van de SVB de schuld geven van “ontwaakt beleid” “belachelijk” zijn.

“Je moet de extremen beheersen,” voegde hij eraan toe.

Maar in een teken van de huidige politiek heeft de Republikeinse presidentskandidaat Nikki Haley de federale garantie aan spaarders van SVB en Signature Bank of New York de “Biden bailout” genoemd, hoewel de Federal Reserve heeft verzekerd dat de belastingbetaler geen enkele financiële last zal dragen. (Banken betalen voor dergelijke gelegenheden verzekeringen in een fonds dat wordt beheerd door de Federal Deposit Insurance Corp., of FDIC.).

Toch zijn andere conservatieven op dit thema gesprongen. Afgelopen weekend besteedden de Republikeinen van het Huis veel tijd aan een telefonische vergadering om te praten over hoe ze Biden en de Democraten de schuld konden geven. Ze concentreerden zich op zware uitgaven uit het pandemietijdperk die de inflatie hielpen verhogen, waardoor de Fed gedwongen werd de rentetarieven te verhogen en sommige bankbalansen op zijn kop te zetten.

Deze sterke nadruk op politieke berichten, met de volgende verkiezingen die nog bijna 20 maanden verwijderd zijn, doet twijfel rijzen over de oprechtheid van het congres over deze kwestie. En deze meerderheid in het Huis van Afgevaardigden worstelde gedurende vierenhalve dag en 15 stembiljetten om McCarthy als spreker te kiezen – als zoiets plichtmatigs zoveel moeite kost, lijkt het misschien onmogelijk om complexe financiële wetten te schrijven.

Tot nu toe zijn er slechts twee echte wetgevingsaanbevelingen naar voren gekomen, met gemengde kansen op goedkeuring.

Senator Elizabeth Warren (D-Mass.) wil een wet uit 2018 intrekken die middelgrote instellingen, zoals Silicon Valley Bank, toestond minder controle te ondergaan, een tweeledige stap waar Warren vijf jaar geleden woedend tegen was. Nu zo’n bank failliet is gegaan, voelt ze zich in het gelijk gesteld.

Maar aanhangers van die voorziening uit 2018 hebben betwist dat het enige rol speelde bij de ondergang van deze middelgrote banken, waardoor Warren en haar bondgenoten zonder voldoende steun kwamen te zitten.

Als het Congres deze kleine aanpassing niet kan doorvoeren, is dat volgens haar een slechte indicatie van hoe het Congres zou reageren als dit uitmondt in een regelrechte vertrouwenscrisis in de banken.

“Het zou geen moeilijke lift moeten zijn”, zei Warren donderdag.

De regering-Biden steunde vrijdag een voorstel om hogere bankdirecteuren te straffen wier instellingen onder curatele komen onder de FDIC, zoals Silicon Valley Bank deed. De CEO van de bank verkocht slechts enkele dagen voordat het failliet ging voor $ 3,6 miljoen aan aandelen, het soort fondsen dat onder het voorstel zou kunnen worden “teruggevorderd”.

Gezien het toenemende populisme onder fervente conservatieven, zien de Democraten een mogelijke opening voor een ongebruikelijke coalitie die deze wetgeving op het bureau van Biden zou kunnen krijgen. “Ik denk dat we de clawbacks kunnen doen. Ik denk dat dat tweeledig kan zijn, en dat kunnen we misschien doen, de terugvorderingen van de leidinggevenden, ‘zei Brown.

Verder zei Brown dat federale regelgevers, zoals minister van Financiën Janet L. Yellen en voorzitter van de Federal Reserve, Jerome H. Powell, instrumenten tot hun beschikking hebben, zoals financiële stresstests voor banken, zonder enige actie op Capitol Hill.

“Ik denk dat ze dit goed hebben gedaan, en ik heb goede hoop dat dit onder controle is”, zei hij, suggererend dat wetgevers diezelfde instrumenten niet hebben. “Ze kunnen toekomstige dingen doen waar het Congres mogelijk tekortschiet, dus mijn vertrouwen in hen is groter – niemand beledigt hier – dan al mijn collega’s.”

Op vrijdag weigerde McCarthy commentaar te geven op het terugvorderingsvoorstel of enig ander federaal wetgevend middel, in plaats daarvan concentreerde hij zich op hoe “Californische regelgevers” beter toezicht hadden moeten houden op de financiën van de SVB.

‘Het is een staatsbank. Ze deden hun werk niet. Het baart me grote zorgen’, zei hij tegen verslaggevers.

Warren is van mening dat, als het Congres op de een of andere manier moet handelen die lijkt op de wetten die bedoeld zijn om de crisis van 2008 aan te pakken, er een grote crisis nodig is die door een groot deel van de natie wordt gevoeld om iets voor elkaar te krijgen.

“Als mensen beginnen te horen van hun geboorteplaats, families, bedrijven, non-profitorganisaties, mensen die hun baan verliezen, begint de wind op deze plek te draaien,” zei ze.

De crisis van 2008 toonde de politieke moed onder congresleiders, maar ook de beleidsmatige tekortkomingen die hen dwongen om het Troubled Asset Relief Program in ongeveer twee weken te schrijven en te halen.

Net na Labor Day 2008 ging het eens zo legendarische financiële bedrijf Lehman Brothers failliet en hadden andere grote instellingen federale steun nodig, waardoor regeringsfunctionarissen van Bush, zoals minister van Financiën Henry Paulson, pleitten voor onmiddellijke goedkeuring van de TARP-deal van $ 700 miljard.

‘We zijn in Armageddon,’ zei Paulson tegen Cantor.

Republikeinen zetten zich al schrap voor verliezen in het Huis en de Senaat, terwijl de Democratische presidentskandidaat Barack Obama een lichte voorsprong had op GOP-kandidaat John McCain. Ze onderbraken hun presidentiële campagnes om op een dag terug te keren naar het Witte Huis van Bush voor een massale tweeledige onderhandeling, die uitmondde in een schreeuwwedstrijd en eindigde met Paulson op zijn knie die de Democraten in het Congres smeekte om betrokken te blijven bij de gesprekken.

“We wisten in ’08 niet echt waartoe het Congres in staat was”, herinnert Cantor zich.

Marathononderhandelingen leverden een complexe wet op, maar die mislukte op 29 september 2008 in het Huis, nadat ze door ideologische links en rechts werd gebrandmerkt als een “Wall Street-reddingsoperatie”. Maar de leiders van de Senaat veranderden een paar belangrijke maatregelen en binnen vier dagen keurde het het Congres goed en ondertekende president Bush TARP in wet.

De beleidstekortkomingen van de wet waren onder meer het ontbreken van strikt genoeg bepalingen over de beloning van bestuurders, waardoor deze zeer impopulair werd. Ondanks dat het een algeheel succes was bij het stabiliseren van de financiële sector – de federale overheid verdiende eigenlijk bijna $ 8 miljard aan het programma – werd TARP een woord van vier letters in de politiek.

TIJDLIJN: 2008 Crisis op Wall Street

Cantor herinnerde zich dat hij op zijn BlackBerry had gekeken en zag dat toen de eerste stemming mislukte, de markten tot dan toe een van hun grootste eendaagse dalingen leden.

Hij hoopt dat de geschiedenis zich niet herhaalt.

“Als het wijdverbreid wordt”, zei Cantor, “dan is het Congres geroepen om in actie te komen.”