Gasprijzen, rentetarieven, NHS-wachtlijsten – grafieken laten zien wat er in 2023 kan gebeuren I Ed Conway

Gezien het drama van 2022, is het niet te raden wat 2023 voor ons in petto heeft.

Dat hoeft ons er echter niet van te weerhouden een kans te maken, dus zonder verder oponthoud, hier zijn enkele van de grafieken die kunnen helpen het verhaal van 2023 te vertellen.

1. De gasdivergentie

Een van de meest merkwaardige dingen van 2022 was dat het VK, ondanks een ernstige stijging van de gasprijs, overspoeld werd met aardgas. Dit was grotendeels een gevolg van de industriële geografie van de gasmarkt, waar prijzen en stromen grotendeels niet alleen het gevolg zijn van vraag en aanbod, maar van iets veel eenvoudigers: waar de leidingen zijn en waar het gas binnenkomt.

Het VK heeft doorgaans de neiging om tijdens de zomer gas over de pijpleidingen die over het kanaal naar het continent lopen te sturen en het in de winter terug te zuigen. De reden dat het in gas verdronk, zelfs toen we eerder in 2022 met een zogenaamd “tekort” te maken hadden, was dat Europa op dat moment schreeuwde om extra gas en een van de weinige plaatsen om het te krijgen was via grote vloeibaar-aardgastankers , waarvan de meeste in het VK moesten aanmeren voordat ze hun lading via Britse pijpleidingen naar Europa stuurden om daar te worden opgeslagen.

Er zijn hier een aantal interessante punten. Ten eerste speelde het VK een vrij belangrijke rol door ervoor te zorgen dat Europa overal zijn opslag kon vullen. Maar het andere gevolg was dat er een grote kloof ontstond tussen de Britse en Europese gasprijzen.

Het resultaat ziet u in bijgaande grafiek. Zowel de Britse als de Europese prijzen stegen, maar de Europese prijzen (rode lijn) stegen veel meer dan de Britse prijzen. De interessante vraag voor 2023 is of dit omgekeerd gaat. Omdat het VK nu tijdens koud weer afhankelijk is van Europees gas, moet het hogere prijzen betalen dan Europa? Is Europa blij om dat gas te sturen als er een tekort is (of als Rusland zijn toevoer afsnijdt)? En herhaalt dit patroon zich in de zomer, waar het VK lagere gasprijzen krijgt?

Veel zal afhangen van hoe snel Europa zijn nieuwe terminals kan bouwen om extra gas aan te zuigen, maar de belangrijke consequentie van dit alles is duidelijk. Deze groothandelsprijzen beïnvloeden de prijzen die we allemaal betalen voor onze gasrekening. De vreemde peccadillo’s op de gasmarkt deden er vóór vorig jaar nooit zoveel toe. Ineens zijn ze allemaal belangrijk.

2. De steeds groter wordende wachtlijsten

Een van de bepalende kenmerken van 2022 was de groeiende rijen mensen op de wachtlijsten van de NHS, die in de tweede helft van het jaar alles bij elkaar opliepen tot meer dan 7 miljoen. De grote vraag is hoe snel de NHS in staat zal zijn om deze achterstanden weg te werken.

Het meest waarschijnlijke vooruitzicht is dat deze aantallen dit jaar blijven stijgen en pas in 2024 een hoogtepunt bereiken, waardoor dit weer een zware 12 maanden wordt voor de NHS. Het probleem is dat het niet alleen probeert om te gaan met de toenemende last van een vergrijzende en minder gezonde bevolking en de stijgende kosten van geneesmiddelen, maar ook met deze enorme overhang van de COVID-periode. Oh en dit is voordat men de impact van de industriële actie tijdens de winter in ogenschouw neemt. Kortom, als je dacht dat 2023 het jaar zou kunnen zijn waarin de NHS uit de krantenkoppen zou verdwijnen, denk dan nog eens goed na.

3. Een vloedgolf van obligaties

Deze grafiek is behoorlijk ingewikkeld, maar als je er eenmaal je hoofd omheen hebt, is het behoorlijk verbazingwekkend. Het achtergrondverhaal hier is dat de markt voor staatsobligaties, ooit een van de saaiste uithoeken van het financiële systeem, in 2022 erg spannend werd na het minibudget en het zou spannend kunnen blijven (en niet op een goede manier). ) anno 2023.

Het overkoepelende punt hier is dat deze markt, waar de overheid obligaties (IOU’s – ook wel gilts genoemd) veilt om geld in te zamelen, wordt geconfronteerd met een potentiële golf van indigestie.

De staven laten u zien hoeveel Britse overheidsschuld de komende maanden op de markt komt. Alles boven de streep is geld dat wordt verkocht aan particuliere investeerders. Alles onder de streep zijn obligaties die worden gekocht van particuliere investeerders.

En je ziet hier een paar dingen naar voren komen. Kijk allereerst naar de donkerblauwe lijnen. Dat is schuld die wordt uitgegeven door de Britse overheid – het zijn al die obligaties die ze veilen om een ​​groot deel van hun uitgaven te financieren (onthoud dat ze nog steeds veel meer lenen dan ze aan belastingen innen). Je ziet een paar grote pieken in de uitgifte van obligaties: rond de crisis en recessie van 2008 en daarna opnieuw in 2020 toen COVID toesloeg. Het is de keerzijde van te zeggen dat er die jaren grote tekorten waren.

Maar er is ook iets anders aan de hand. Kijk naar de lichtblauwe balken. Dit zijn de obligaties die de Bank of England koopt/verkoopt. En je kunt zien hoe het via zijn programma voor kwantitatieve versoepeling (QE) in de voorbije jaren VEEL staatsobligaties opkocht. Die uitspatting van schulden door de overheid in 2020 werd bijna volledig “teniet gedaan” door het feit dat de Bank of England tegelijkertijd honderden miljarden ponden aan obligaties kocht van investeerders via haar QE-regeling.

Ga nu naar 2023 en omdat de Bank of England die obligaties niet langer opkoopt van beleggers, maar de kwantitatieve versoepeling terugdraait en verkoopt, staan ​​de lichtblauwe balken nu boven de streep. Het resultaat is dat de particuliere sector wordt gevraagd een ongekende hoeveelheid overheidsschuld op te nemen. De rode lijn – die de blauwe balken uitsluit – is hier van belang. Het is de komende jaren hoger dan ooit tevoren. Niemand weet hoe gemakkelijk de markt die schuld zal verteren, maar we staan ​​op het punt om erachter te komen. Het kan een hobbelige rit zijn.

4. Rentetarieven

Voor veel huishoudens is dit de belangrijkste grafiek die er dit jaar toe doet. We zijn de afgelopen jaren behoorlijk gewend geraakt aan rentetarieven op bodemniveaus. Maar dat begint te veranderen. De vraag is nu alleen hoe hoog die tarieven worden.

Hoewel het moeilijk is om zeker te weten waar ze terecht zullen komen (net zoals het moeilijk is om te weten wat Vladimir Poetin hierna van plan is), heeft de markt wel wat gissingen. Maar wat opvalt, is hoeveel die gissingen de afgelopen jaren zijn geëvolueerd.

Denk er over na. Nog geen jaar geleden verwachtten handelaren op de geldmarkten nog dat de rente de komende jaren niet hoger zou stijgen dan zo’n 1,5%. Dat begon natuurlijk te veranderen naarmate het jaar vorderde, een combinatie van zowel stijgende inflatie als van de regeringswisseling in het VK. Toch was wat er na het minibudget gebeurde best bijzonder: de verwachte piek steeg van zo’n 4,5% naar maar liefst 6,4%.

De Truss-regering hield het niet lang vol en daarna daalden de tarieven weer. Toch verwachten de geldmarkten nog steeds dat de rente medio volgend jaar oploopt tot 4,5%. De vraag is dan ook of dit juist blijkt te zijn, of dat de Bank daar niet bij stilstaat, zoals ze al vaker heeft laten doorschemeren. De andere vraag is of de tarieven daarna snel beginnen te dalen.

Klik om je te abonneren op de Sky News Daily, waar je je podcasts ook vandaan haalt

Het gevolg voor veel huishoudens is echter dat de kosten van lenen, voor een periode van ongeveer tien jaar, iets waar ze zelden over na hoefden te denken, aanzienlijk hoger zullen zijn. Hypotheekellende – onderwerp van vele discussies in de jaren negentig – komt er weer aan. Enerzijds heeft een flink aantal oudere huishoudens inmiddels het geluk hun hypotheek te hebben afgelost. Aan de andere kant, voor degenen die hypotheken hebben (of wat dat betreft degenen die huren) gaan de vastgoedkosten maar in één richting. Net zoals de kosten van levensonderhoud in 2022 domineerden, is dit zeer waarschijnlijk een van de verhalen van 2023.