Liz Truss is misschien geen Messias, maar haar politieke comeback heeft sommige parlementsleden van streek gemaakt

Het is misschien geen verrassing dat Liz Truss zich onopvallend heeft gehouden.

Nadat ze werd beschuldigd van economische onverantwoordelijkheid en de man die ze sloeg naar binnen reed om de rotzooi op te ruimen, werd elke zeldzame waarneming van de kortstzittende premier van Groot-Brittannië op het parlementaire landgoed met een vlaag van opwinding onthaald.

De voormalige premier heeft echter stilletjes vanuit de schaduw golven gemaakt: oude Truss-backing WhatsApp-groepen weer in actie komen, verzamelen haar naaste bondgenoten steun voor een op groei gerichte agenda.

Nu Liz Truus zelf is opgedoken, met een publieke PR-push, waaronder haar eerste tv-interview sinds ze aftrad.

In een interview met de Telegraph geeft ze toe dat “communicatie beter had gekund” en dat ze de “kracht van de economische orthodoxie” onderschatte, maar ze houdt vol dat haar filosofie de juiste was.

Het is niet ongebruikelijk dat een voormalige premier zijn mening kenbaar maakt, maar Truss’ ballingschap is nog vers en de snelheid waarmee de slinger zo ver van haar gedurfde belastingverlagingsagenda is gezwaaid, heeft sommige parlementsleden doen schrikken.

Een senior conservatief, en voormalige bondgenoot van Truss, vertelt me ​​”het is moeilijk om het licht aan het einde van de tunnel te zien omdat de tunnel steeds langer wordt”.

Dus hoe schadelijk zullen de tussenkomsten van Truss zijn voor Sunak?

Het probleem is niet zozeer de boodschapper als wel de boodschap zelf. Zoals een backbencher het verwoordt: “Niemand denkt dat Liz Truss terugkeert als de Messias, maar ik wil wel een groeiplan.”

Haar woorden spelen in op een stemming en een groeiende aandrang van sommige parlementsleden voor meer optimisme van de kanselier. Jeremy Hunt heeft de afgelopen weken geprobeerd een positievere toon aan te slaan, maar zegt hij belastingverlagingen komen er alleen “wanneer de tijd rijp is”.

De bondgenoten van Truss houden vol dat het niet haar doel is om de regering schade toe te brengen, maar een maand zonder budget zorgt haar tussenkomst voor extra druk. Velen zien de voorjaarsverklaring en de daaropvolgende lokale verkiezingen in mei nu als twee grote tests voor de premier.

“Als er een belabberde begroting is, en als er een ramp gebeurt bij de verkiezingen in mei, dan zal er instabiliteit zijn”, vertelt een parlementslid me.

En natuurlijk is het niet alleen Truss: drie voormalige premiers op de achterbank, waarvan er twee pas onlangs zijn afgezet, die groot opdoemen, is ongemakkelijk voor elke partijleider.

Sinds Margaret Thatcher is er geen vergelijkbare situatie meer geweest.

Klik om je te abonneren op de Sophy Ridge on Sunday-podcast

Theresa May, Liz Truss en Boris Johnson vertegenwoordigen in veel opzichten verschillende facties van de partij, en elk heeft een aantrekkingskracht.

Johnson heeft er zeker op gebrand om zijn aanwezigheid op het wereldtoneel te laten voelen en heeft loyale donateurs die hem graag terug zien in nummer 10.

Zoals een voormalig kabinetsminister het uitdrukte: “de Boris-donderbus” is nooit ver weg, “zo nu en dan haalt hij de trekker over om er zeker van te zijn dat iedereen weet dat hij er is”.

Sunak mag dan de leider zijn om de partij naar de volgende algemene verkiezingen te leiden, maar terwijl die dag langzaam in zicht sluipt, worden zijn parlementaire collega’s ongeduldig – en de politieke comeback van Truss helpt niet.