Sahlab: het antwoord van het Midden-Oosten op de latte

Of het nu wordt opgeschept uit de dampende urn van een straatverkoper in Bethlehem of wordt geproefd rond een Californische keukentafel, het vakantiedrankje salab vertelt een verhaal in elke slok. De eerste smaak is net zo verwarmend en bloemig als zijn zonovergoten oorsprong. De tweede onthult een stroperige textuur zo zijdeachtig als orchideebloemblaadjes. En met de derde komen de eerste hints van zijn geschiedenis, de rijke smaken van de Levant en de kruiden van vakantietradities die religies overstijgen en eeuwen teruggaan.

In de keuken van kookboekauteur Blanche Shaheen drijft stoom uit kleine kopjes, met geuren die herinneren aan het verstrijken van de seizoenen, oranjebloesems in de late winter en de rozen van de lente. Voor Shaheen is sahlab niet zomaar het winterdrankje dat haar moeder haar leerde maken. Het is ook een verhaal over familie en het voortbestaan ​​van cultuur.

Sahlab, een dikke en rijke mix van melk, suiker en kruiden, is een winterdrank die lijkt op een latte, en voor Palestijnse christenen heeft het een sterke band met de kersttijd. Hoewel Shaheen opgroeide in Californië, zijn de verhalen van haar familie over de vakantietraktatie geworteld in de straten van Bethlehem, de geboorteplaats van de Jezus en dus de vakantie. “Mijn moeder herinnert zich dat ze sahlab dronk in een Palestijnse drankkraam na het bijwonen van de mis in de Geboortekerk”, zei ze. Toen de moeder van Shaheen in 1970 trouwde en naar de VS verhuisde, bracht ze het recept en de traditie mee.

Shaheen zet die traditie voort, met een paar aanpassingen. De versie die haar moeder als kind in de straten van Bethlehem dronk, was gemaakt met sahlab-poeder, een meel gemaakt van in het wild geoogste orchideeënknollen. Het poeder wordt sinds de Ottomaanse tijd gebruikt als verdikkingsmiddel in desserts en drankjes en is afhankelijk van orchideeën die nu op de rand van uitsterven staan, waardoor het ingrediënt illegaal is om te exporteren en onhoudbaar om te produceren.

Shaheen zegt dat ze, net als veel Palestijnen in de diaspora, de textuur en smaak van sahlab-poeder nabootst met de gemakkelijker te vinden combinatie van maïszetmeel (maizena) en rozenwater of oranjebloesemwater. Wanneer deze ingrediënten worden gemengd met melk, suiker en verwarmende kruiden zoals kaneel of kardemom, en vervolgens worden gegarneerd met pistachenoten en kokosnoot, verandert het in wat Shaheen ‘een drankje dat je kunt eten’ noemt.