De opvolger van slimme ‘verhalende roguelike’ Road 96 lijkt weinig variatie en consequentie

Dystopie komt in vele vormen voor. In het geval van Road 96: Mile 0 (opent in nieuw tabblad), het is de diepe kloof tussen de arbeidersklasse en de hogere klasse. De ene kant heeft een hekel aan de slechte omstandigheden waarin ze leven vanwege de nalatigheid van president Tyrak, terwijl de andere hem aanbidt en blindelings gelooft in zijn propaganda. De twee hoofdrolspelers vertegenwoordigen tegenovergestelde kanten van de kloof in de autoritaire natie Petria, maar het is aan de speler om te beslissen welke kant hij steunt.

Wat ontbreekt, althans in de demo, is afwisseling. Road 96: Mile 0 is een prequel van het liftende avontuur Road 96, dat in 2021 uitkwam en trouwde met willekeurige generaties met Telltale-achtige keuzes en gevolgen. Er waren nauwelijks verschillen tussen mijn twee playthroughs van Mile 0, die zich meer richt op de achtergrond van een onrustige natie in plaats van diep in de persoonlijke reizen van de personages te duiken.

Zekerheid of twijfel

Road 96: Mile 0 nadert twee beste vrienden, Kaito en Zoe. In Road 96: Mile 0 speelt Kaito de rol van een opstandige zoon met een moeder en vader uit de arbeidersklasse. Zoe, de dochter van de minister van Olie, leeft een heel ander leven dan haar beste vriendin, maar ze ontmoeten elkaar in hun schuilplaats buiten het hart van de stad. Zowel Kaito als Zoe worden gepresenteerd als hoofdpersonages, maar de keuzes van Zoe zijn degene die ertoe doen in de demo en soms veranderen wat er gebeurt. Veel van Zoe’s keuzes hebben ook invloed op haar spectrum van ‘Zekerheid versus twijfel’, wat blijkbaar van invloed is op de uitkomst van je playthrough.

Road 96 werd geprezen om de vele manieren waarop zijn liftverhalen zich konden afspelen. De acht speelbare personages kunnen totaal verschillende eindes bereiken op basis van jouw keuzes. Road 96: De vertakkende paden van Mile 0 lijken echter beperkt tot Zoe’s Zeker versus Doubt-meter. In één playthrough ging ik voor zekerheid, de meer conservatieve, gezagsgetrouwe route. In de andere neigde ik naar Doubt, waarbij ik meer rebelse, pro-werknemer beslissingen nam. Veel van de antwoorden die het eens zijn met Kaito, die de dictator Tyrak van het land haat, neigden naar Doubt.

Maar de keuzes die ik in beide playthroughs maakte, hadden niet veel invloed op de uitkomst. Telkens wanneer ik een gebeurtenis probeerde te vermijden, zoals een verwende rijke jongen in een schommel duwen, werd ik omgeleid om verder te gaan met het verhaal.

Er zijn gering verschillen. Als je geen batterijen steelt voor een grap die Kaito heeft bedacht, zal het op de een of andere manier nog steeds werken, maar je krijgt zekerheid in plaats van twijfel omdat je niet voor hem hebt gestolen. De beperkte reactiviteit zou kunnen zijn om Zoe in haar karakter te houden, aangezien ze wordt verondersteld het “slechtste” meisje van heel White Sands te zijn.

Kaito en Zoë

Elk Road 96: Mile 0-hoofdstuk geeft ons meer inzicht in Petria en zijn hoofdstad, White Sands, maar in tegenstelling tot de eerste game blijft Mile 0 de hele tijd gefocust op deze twee personages. Het ene hoofdstuk neemt ons mee naar sloppenwijken van de arbeidersklasse, een ander bezoekt de rijkere buurt waar Zoe en haar familie wonen, en het laatste speelt zich af op het dorpsplein, waar de arbeiders zich voorbereiden op een toespraak van Tyrak. Elk hoofdstuk in Road 96: Mile 0 bevat ook een schaatsritmespel waarin je speelt als Kaito, Zoe of beide. Gelukkig, als je slecht bent in skaten zoals ik deed, kun je deze secties overslaan en direct naar het verhaal gaan. Er zijn ook enkele andere “rumoerige tiener”-minigames, zoals kranten naar zoveel mogelijk brievenbussen (en mensen) gooien.

Road 96: Mile 0 balanceert de zwaardere onderwerpen van politiek en sociaal onrecht met scheldwoorden van tieners, met enkele luchtige uitwisselingen tussen Kaito en Zoe en campy B-filmhumor. Het is jammer dat we de relatie tussen Kaito en Zoe niet zozeer kunnen verkennen als de wereld van Petria.

Misschien zou het logischer zijn als de relatie van Kaito en Zoe in de intro beter werd uitgelegd in plaats van de twee plotseling zonder uitleg bij elkaar te gooien. Spontaniteit is logisch in Road 96, waar veel van de personages elkaar als vreemden ontmoeten. Wanneer de enige twee hoofdpersonages echter beste vrienden zouden moeten zijn, heeft het spel meer achtergrond nodig om de relatie te verdiepen en de inzet te verhogen.

Onze Road 96-preview uit 2021 benadrukte dat “het een somber verhaal is, en het profiteert van de openheid die je alleen echt kunt hebben tussen vreemden wier wegen zich binnenkort zullen scheiden.”

Dit is wat de demo van Road 96: Mile 0 lijkt te missen. Kaito en Zoe doen wat tieners zouden moeten doen, gespannen volwassenen voor de gek houden en hun schuilplaats versieren, maar het is moeilijk te geloven dat ze zo close werden toen ze tweeën uit totaal verschillende werelden kwamen. Wat heeft Kaito Zoe te bieden dat ze niet kan hebben met een van haar niet-werkende klasvrienden en vice versa? Ze was nog niet eens bij hem thuis geweest en hij mag niet bij haar. Niets aan hun relatie is handig of klopt echt met de context die we krijgen.

Yoan Fanise, de gamedirecteur van Road 96, benadrukte zelfs de ontwikkeling van Zoe als een belangrijke reden voor het maken van de prequel. “In Mile 0 wilden we laten zien waar Zoe vandaan komt en waarom ze haar comfortabele leven heeft verlaten”, zei hij in de aankondigingspost. “Maar we hebben het niet op de conventionele manier gemaakt, we gingen de gekke weg, met metaforische muzieksequenties, waar je de overtuigingen en twijfels van Zoe en Kaito berijdt.”

Het commentaar van Mile 0 op sociale kwesties heeft wel betrekking op de vriendschap van Zoe en Kaito, maar in de demo heeft hun relatie in ieder geval niet genoeg gewicht om het vlees van het conflict te dragen.

Ik ken niet het volledige verhaal achter Road 96: Mile 0. Ik ben geneigd om daar achter te komen, al was het maar omdat ik al een paar uur met deze kinderen heb doorgebracht, maar tot nu toe ben ik er niet van overtuigd dat het de moeite waard is spelen over een ander coming-of-age-spel. Het valt gewoon niet op zonder de gimmick van een verhalende roguelike, of een verhaal dat emotioneel meeslepend genoeg is om het te vervangen. De volledige game komt uit op 4 april.