De race is begonnen om het ‘test’-signaal van een artiest van buitenaardse wezens te kraken

De mensheid heeft haar eigen eenvoudige uitgaande berichten gestuurd, zoals het bericht van Frank Drake van het Arecibo Observatory in Puerto Rico naar de bolvormige sterrenhoop M13, die informatie bevatte over ons zonnestelsel en DNA, of de Golden Records op het Voyager-ruimtevaartuig, die geluiden en symbolen bevatten die de diversiteit van het leven en de cultuur op aarde laat zien. We hebben zelfs geprobeerd om uitgaande ‘muzieklessen’ te sturen.

Toch kunnen buitenaardse wezens ons iets ingewikkelder sturen, of een bericht in een formaat dat mensen nog nooit eerder zijn tegengekomen. Hoe graag buitenaardse wezens ook begrepen willen worden, hun boodschap kan moeilijk te ontcijferen zijn, omdat ze waarschijnlijk een geheel andere taal, cultuur, geschiedenis, biologie en niveau van technologische ontwikkeling hebben dan mensen. En natuurlijk zou een echt buitenaards signaal van veel verder weg komen dan Mars, misschien afkomstig van vele, vele lichtjaren verwijderd. Dat betekent dat het misschien millennia geleden is verzonden, misschien zelfs door een lang geleden overleden beschaving, zegt de Paulis.

Maar het Sign in Space-experiment gaat meer over ons dan over hen. De Paulis werkt al jaren samen met radioastronomen aan kunstgerelateerde projecten, waaronder een genaamd Opticks die beelden van het oppervlak van de maan weerkaatste, met hun vervormde kleuren en vormen die een lange reis naar de maan oproepen. Met dit nieuwe project probeert ze een breed wereldwijd publiek te bereiken – en tot nu toe hebben duizenden mensen van over de hele wereld hun theorieën besproken op een Discord-kanaal terwijl ze aan decoderingspogingen werkten. (Eén theorie is dat sommige van de radiogegevens, wanneer ze op een bepaalde manier zijn gerangschikt, een afbeelding van 256 bij 256 pixels zouden kunnen vormen, met wolken van stippen weergegeven op een manier die misschien lijkt op de Pleiaden of een andere sterrenhoop.)

Tijdens een kleine online workshop die ze gisteren leidde, wees De Paulis erop dat tot nu toe mensen meer dan 100 schetsen, afbeeldingen, gedichten en essays hebben ingezonden, die het brede scala aan gedachten en emoties laten zien die worden opgeroepen door het idee van contact met buitenaardse wezens. Veel schetsen zien er uitnodigend uit, inclusief tekeningen van mensen, een menselijke hand, de aarde, een wuivende alien of het woord ‘vrede’. Anderen bevatten verzonnen symbolen of pictogrammen – speculaties over wat zou kunnen worden opgenomen in een “eerste contact” -bericht.

SETI heeft soms ongemakkelijk gelegen tussen astrobiologie – de studie van exoplaneten die leven zouden kunnen herbergen – en pogingen om UFO’s te zien, die moeilijk te verifiëren of wetenschappelijk te onderzoeken zijn. Maar dat zou kunnen worden gezien als een grotendeels westers onderscheid, zegt antropoloog William Lempert van Bowdoin College, die vorige week een workshop voor het project leidde over verschillende culturele opvattingen over het hemelse rijk. “Deze neiging om ruimte te zien als een koude leegte gescheiden door materiële objecten en misschien levensvormen is eigenlijk een buitenstaander-kader”, zei hij, erop wijzend dat de Polynesische en Aboriginal Australische mensen met wie hij heeft gewerkt verschillende perspectieven hebben. “De meeste mensen stellen zich de ruimte en buitenaardse wezens voor als noch ‘outer’ noch ‘alien’,” zegt hij.

Filosoof en ethicus Chelsea Haramia, een andere collega van De Paulis, zal later in juni een workshop leiden over hoe mensen kunnen omgaan met de onzekerheid die inherent is aan het denken over contact met buitenaardse wezens. Hoewel de reacties op A Sign in Space overweldigend positief waren, zou een echte oproep van ET meer gemengde reacties kunnen oproepen, waaronder angst, paniek en de drang om uit te halen naar wetenschappers en andere experts, zegt Haramia. Dit project zou mensen kunnen helpen om een ​​subjectieve ervaring te krijgen van hoe ze zouden reageren als het echt zou gebeuren, zegt ze, en om de vraag te beantwoorden: “Wat zou een succesvolle detectie van buitenaardse wezens zijn?” voor mij?” Ze beschrijft het kunstproject als een manier om het abstracte echt te maken, zoals het daadwerkelijk proeven van een durian-fruit in plaats van alleen maar een beschrijving te horen van hoe iemand is.

De Paulis gelooft dat het minstens weken – of mogelijk maanden – zal duren voordat iemand de boodschap kraakt. Het is ook mogelijk dat de boodschap nooit volledig wordt ontcijferd, en dat vindt De Paulis goed. Zij en haar collega’s verwijzen naar andere kunstwerken over buitenaards contact, zoals die van Italo Calvino Kosmische stripsde film Aankomsten de Star Trek aflevering “Darmok” – waarin een buitenaards ras verwarrend communiceert door middel van metaforen en geschiedenissen en verhalen oproept die mensen niet begrijpen. “Als we ooit een buitenaards signaal ontvangen, weten wetenschappers niet waar de ruis ophoudt en waar de eigenlijke boodschap begint”, zegt ze. “Dus dit is vrij trouw aan wat er zou gebeuren als de wetenschappelijke gemeenschap zou besluiten om het signaal in een open source-formaat te delen.”