Dit hilarische spel bestaat uit 56 hectische minigames die je met slechts één knop kunt spelen

De Atari 2600-controller was ongeveer de eenvoudigste gamecontroller die je je kunt voorstellen. Geen triggers, geen D-Pad, geen schouderknoppen, geen haptische feedback of rumble pak. Het bestond uit slechts een joystick en een enkele rode knop die je met je duim platdrukte.

Wil je het nog eenvoudiger maken? Haal die joystick eraf en gooi hem in de prullenbak, want je hebt hem niet nodig in het spel dat ik net heb gespeeld.

Super56 is een spel waarbij je maar één knop gebruikt. De A-knop. (Of de A-toets op je toetsenbord, als je dat liever hebt.) En vreemd genoeg, hoewel het maar een enkele knop nodig heeft, is Super 56 geen enkel spel. Het is een verzameling van 56 hectische minigames waar je doorheen moet racen, tikken, hameren en/of de A-knop ingedrukt houden om te winnen. Heck, zelfs om door de menu’s te navigeren, je profiel en avatar aan te passen of je instellingen te wijzigen, gebruik je alleen die ene knop. Eenvoudig!

Behalve, dat is het echt niet. De spellen in Super 56 zijn buitengewoon uitdagend. Ze omvatten allerlei verschillende genres, ze zijn allemaal getimed en geen van hen wordt van tevoren uitgelegd. Je wordt gewoon in een spel gedumpt en moet snel uitzoeken wat het doel is en wat het indrukken of vasthouden van A doet. Soms zijn de spellen afgelopen net als je ze onder de knie hebt, en dan begin je snel aan de volgende.

De demo, die gratis is op Steam voorafgaand aan de lancering van Super 56 met vroege toegang op 20 februari, bevat 10 van de 56 games, en zelfs deze kleine smaak pronkt met de grote verscheidenheid aan gametypes, genres en stijlen. In slechts een paar minuten spelen deed ik mee aan boogschieten, racen, platformen, minigolf, een rare mix van ontsnapping en asteroïden, en zelfs tennis – hoewel ik in het tennisspel niet de tennisser was maar de ballenjongen, wachtend op de rand van het veld om de bal het net te laten raken, waarna ik op de A-knop zou hameren om erheen te racen om de bal te grijpen voordat een hond dat deed. Als ik de hond daar sloeg, scoorde ik een “BALL GET”, en als de hond me sloeg, was het een “DOG BALL”. Vreemd genoeg was dit mijn favoriete spel.

De beelden, geluidseffecten en muziek zijn wat ik op de beste manier als onaangenaam zou omschrijven. Het is een luide, schetterende, arcade-achtige ervaring die doet denken aan een retro-console, en ik heb veel gelachen tijdens het spelen, hetzij door grappen te maken of soms gewoon om de onthulling van wat ik eigenlijk moest doen in een minigame, zoals mijn lichaam verdraaien om passen door een opening in een naderende muur (zoals in de Japanse spelshow Brain Wall). Het is singleplayer, maar er zijn Steam-klassementen, zodat je het kunt opnemen tegen de scores van je vrienden.

Super 56 speelt zich trouwens af in Hell, waar je bent aangekomen om te ontdekken dat je twee nieuwe huisgenoten, een zwevend monster en een skeletachtige demon, het spel hebben gekocht maar het zelf niet kunnen spelen (de ene heeft geen vingers, de andere drukt de hele dag op een knop op het werk en kan de gedachte niet uitstaan ​​om op een knop te drukken terwijl hij thuis ontspant). En naast die in de demo, bevat het ook minigames van genres als vissen, curling, JRPG (in 25 seconden), first-person shooter, “het nieuws presenteren”, 3D-doolhoven, fotografie en zelfs “rechtszaal”. drama.”

Ik vind het leuk. Je kunt toch op een knop drukken? Dan moet je de demo meteen spelen.