Generatieve AI zal de ontwikkeling van games nog niet radicaal veranderen

Een video maken spel vereist hard, repetitief werk. Hoe zou het niet kunnen? Ontwikkelaars zijn bezig met het bouwen van een wereld, dus het is gemakkelijk te begrijpen waarom de game-industrie enthousiast zou zijn over generatieve AI. Met computers die de saaie dingen doen, zou een klein team een ​​kaart ter grootte van San Andreas kunnen maken. Crunch behoort tot het verleden; games release in een voltooide staat. Een nieuwe tijd lonkt.

Er zijn op zijn minst twee met elkaar samenhangende problemen met dit verhaal. Ten eerste is er de logica van de hype zelf – die doet denken aan de uitzinnige goudkoorts rond crypto/Web3/the metaverse – die, bewust of onbewust, het automatiseren van kunstenaarswerk als een vorm van vooruitgang lijkt te beschouwen.

Ten tweede is er de kloof tussen deze uitspraken en de werkelijkheid. In november, toen DALL-E schijnbaar overal was, plaatste durfkapitaalfirma Andreessen Horowitz een lange analyse op hun website waarin hij een “generatieve AI-revolutie in games” prees die alles zou doen, van het verkorten van de ontwikkelingstijd tot het veranderen van het soort titels dat wordt gemaakt. De volgende maand plaatste Andreessen-partner Jonathan Lai een Twitter-thread uitleg geven over een “Cyberpunk waar een groot deel van de wereld/tekst werd gegenereerd, waardoor ontwikkelaars konden overschakelen van activaproductie naar taken van hogere orde zoals verhalen vertellen en innovatie “en theoretiseren dat AI “goede + snelle + betaalbare” game-making mogelijk zou maken. Uiteindelijk vulden Lai’s vermeldingen zich met zoveel geïrriteerde antwoorden dat hij een tweede draad erkennend “er zijn beslist veel uitdagingen die moeten worden opgelost.”

“Ik heb een aantal, eerlijk gezegd, belachelijke beweringen gezien over dingen die zogenaamd om de hoek liggen”, zegt Patrick Mills, de contentstrategieleider van de acteerfranchise bij CD Projekt Red, de ontwikkelaar van Cyberpunk 2077. “Ik zag mensen suggereren dat AI bijvoorbeeld Night City zou kunnen uitbouwen. Ik denk dat we daar nog ver van verwijderd zijn.”

Zelfs degenen die pleiten voor generatieve AI in videogames denken dat veel van de opgewonden praat over machine learning in de branche uit de hand loopt. Het is “belachelijk”, zegt Julian Togelius, mededirecteur van het NYU Game Innovation Lab, die tientallen artikelen over dit onderwerp heeft geschreven. “Soms voelt het alsof de ergste soort crypto-broeders het crypto-schip verlieten terwijl het aan het zinken was, en toen kwamen ze hierheen en zeiden: ‘Generative AI: Start the hype machine.'”

Het is niet zo dat generatieve AI niet kan of mag worden gebruikt bij de ontwikkeling van games, legt Togelius uit. Het is dat mensen niet realistisch zijn over wat het zou kunnen doen. Natuurlijk zou AI enkele generieke wapens kunnen ontwerpen of een dialoog kunnen schrijven, maar in vergelijking met het genereren van tekst of afbeeldingen is het ontwerpen van niveaus duivels. Je kunt generatoren vergeven die een gezicht produceren met wankele oren of enkele regels onzintekst. Maar een kapot spelniveau, hoe magisch het er ook uitziet, is nutteloos. “Het is onzin,” zegt hij, “Je moet het weggooien of handmatig repareren.”

Kortom – en Togelius heeft dit gesprek met meerdere ontwikkelaars gehad – niemand wil niveaugeneratoren die minder dan 100 procent van de tijd werken. Ze maken games onspeelbaar en vernietigen hele titels. “Daarom is het zo moeilijk om generatieve AI, die zo moeilijk te controleren is, erin te stoppen”, zegt hij.