Geweldige momenten in pc-gaming: van de muur des doods schieten in Motocross Madness

Geweldige momenten in pc-gaming zijn hapklare vieringen van enkele van onze favoriete gameherinneringen.

In de uitgestrekte toendra van Motocross Madness waren er maar weinig herkenningspunten. De spelkaart was een grotendeels dorre woestenij, met slechts een kleine motorcrossbaan die er doorheen was uitgehouwen. Buiten het vooraf ingestelde nummer, bijna niets. Dat wil zeggen, totdat je raakt De muur.

In plaats van een onzichtbare muur die je verhinderde om de grenzen van de kaart te ontvluchten, wat eind jaren ’90 en begin jaren ’00 de go-to-benadering was voor veel games, bood Motocross Madness een opdoemende klif. Een klif zo groot dat het in theorie iedereen zou afschrikken die eraan denkt verder te komen. Maar deze klif was niet onoverkomelijk. Het was zeer overkomelijk. Je moest gewoon een verveelde jongen zijn die niets beters te doen had dan met volle pels tegen de muur te rijden en te hopen dat je door pure snelheid en een beetje geluk de top zou halen.

Ik moet talloze uren op die klif hebben gereden om uit te zoeken hoe ik de top het beste kon bereiken. Direct op het gezicht? Evenwijdig aan de rand van de klif en op het laatste moment naar binnen draaien? Het bleek dat de truc was om een ​​bijzonder hol stuk van de muur te vinden en extreem snel te rijden vanaf een behoorlijke afstand in een hoek van 30°.

En als je eenmaal de top hebt bereikt, was dat nog maar de helft. Durf ik te zeggen dat een van de leukste paaseieren in elk spel – als je het zo mag noemen – was om te leren dat Motocross Madness je zou lanceren en je fiets honderden meters de lucht in.

Wat het zo leuk maakte, is dat Motocross Madness voor die tijd verrassend goede ragdoll-fysica had. De fiets vloog de ene kant op, je berijder ging de andere kant op, en beide vielen uiteindelijk terug over de karakterloze toendra. Dan zou je gewoon weer op de fiets springen en het helemaal opnieuw doen.

Als we naar video’s kijken van anderen die van hetzelfde genieten, komen de herinneringen bovendrijven – we zaten rond de thuis-pc met een paar vrienden terwijl we om de beurt van de klif sprongen en neerstortten. Alleen al het horen van het blikkerige geluid van de motor die op toeren komt, doet me glimlachen.